Being Child-Like Ws 2:12,17-20; Js 3:16—4:3; Mk 9:30-37

 

Being Child-Like

Ws 2:12,17-20; Js 3:16—4:3; Mk 9:30-37

I have become everything in turn to men of every sort, so that …I might save them (DO)

 

Jesus made a dramatic gesture by embracing a child to show his disciples who really is the greatest in the kingdom of God. Children in the ancient world had no rights, position, or privileges of their own. What can a little child possibly teach us about greatness?

The disciples thought that being part of Jesus’ circle would bring them privilege and status. They wanted power. This is a self-centered ambition. James says, “you have an ambition that you cannot satisfy, so you fight to get your way by force”. James understands Jesus well in saying, “The wisdom that comes down from above.” This is God’s ambition.  It is the ambition to serve. Those who want to be first must make themselves servant of all. All our ambitions must be subservient to that God-inspired ambition. One must give priority to the most vulnerable in society, symbolized by the child, completely dependent on adults for one’s own wellbeing. Our ambition is to serve those who are not able to help themselves.

Jesus goes on assuring his disciples and us that in serving the most vulnerable we are in fact serving him. He identifies himself as powerless and he sets the ambition to serve him among the weakest members of society. The important thing is not to triumph, but to serve. Greatness is not in the intellect of the wise man, but in the naivety of the child. Thomas à Kempis says, “If you knew the whole Bible by heart, and all the teachings of the philosophers, how would this help you without the grace and love of God?”. By greeting the wise man, we satisfy our vanity. By serving the needy, we hug God, and we are purified by Him, and divinized.

God wants to fill us with his own glory. He opposes the proud hearted but gives grace to the humble (Lk 1; Js 4:6). If we want to be filled with God’s life and power, we need to empty ourselves of everything which stands in the way – pride, self-seeking glory, vanity, etc. God wants empty vessels so he can fill them with his own glory, power, and love (2 Cor 4:7). Are we ready to humble ourselves and to serve as Jesus did? At times humility might be seen as weakness. It is not weakness but it’s the highest spiritual grade we obtain.

St. Teresa of Calcutta said, “People are often unreasonable, irrational, and self-centered. Forgive them anyway. If you are kind, people may accuse you of selfish, ulterior motives. Be kind anyway. If you are successful, you will win some unfaithful friends and some genuine enemies. Succeed anyway. If you are honest and sincere people may deceive you. Be honest and sincere anyway. What you spend years creating, others could destroy overnight. Create anyway. If you find serenity and happiness, some may be jealous. Be happy anyway. The good you do today will often be forgotten. Do good anyway. Give the best you have, and it will never be enough. Give your best anyway. In the final analysis, it is between you and God. It was never between you and them anyway”.

“I do all this for the sake of the gospel, to take my part in proclaiming it” (DO)

 

 

 

పసి బిడ్డల మనస్సు వలే.......... జ్ఞాన 2:12,17-20; యాకోబు 3:16—4:3; మార్కు 9:30-37

 

పసి బిడ్డల మనస్సు వలే..........

జ్ఞాన 2:12,17-20; యాకోబు 3:16—4:3; మార్కు 9:30-37

“నేను అన్ని రకాల వారికి ప్రతిగా మారాను, తద్వారా నేను వారిని రక్షించగలను” (DO)

దేవుని రాజ్యంలో నిజంగా ఎవరు గొప్పవారో తన శిష్యులకు చూపించడానికి యేసు ఒక పిల్లవాడిని కౌగిలించుకుంటూ నాటకీయమైన ఒక సంజ్ఞను చేశాడు. ప్రాచీన ప్రపంచంలో పిల్లలకు వారికంటూ స్వంత హక్కులు, సంఘంలో ఒక స్థానం గానీ, అధికారాలు లేవు. అటువంటి చిన్న పిల్లవాడు తన గొప్పతనం గురించి మనకు ఏమి చెప్పగలడు? అటువంటప్పుడు ఈ సంజ్ఞకు అర్ధం ఏమిటి?

అపోస్తలులు యేసు శిష్యగణంలో భాగమై ఉండడం వల్ల తమకు ఆధిక్యత, హోదా, పేరు ప్రఖ్యాతలు లభిస్తాయని భావించారు. వారు అధికారం కోరుకున్నారు. ఇది స్వీయ-కేంద్రీకృత, స్వార్ధ ఆశయం. యాకోబు ఇలా అంటాడు, "మీరు సంతృప్తి చెందలేని ఆశయాన్ని కలిగి ఉన్నారు, కాబట్టి బలవంతంగా మీరు దానిని సాధించు కోవడానికి పోరాడుతున్నారు". యాకోబు యేసు బోధనను బాగా అర్థం చేసుకున్నాడు కాబట్టే దానిని “పైనుండి దిగివచ్చే జ్ఞానం” అని సంబోధించాడు. ఇది భగవంతుని ఆశయం. సేవ చేయాలనే ఆశయం. అగ్ర స్థానంలో ఉండాలనుకునే వారు తమను తాము అందరికీ సేవకునిగా మలచుకోవాలి. మన ఆశయాలన్నీ ఆ భగవంతుని ప్రేరేపిత ఆశయానికి లోబడి ఉండాలి. సమాజంలో పెద్దలపై పూర్తిగా ఆధారపడే పిల్లలవలె సూచించబడే అత్యంత బలహీనమైన వారికి ప్రాధాన్యత ఇవ్వాలి. సమాజంలో తమకు సహాయం చేయలేని వారికి సేవ చేయడమే మన ఆశయంగా ఉండాలి.

నిజానికి మనం అత్యంత దుర్బలమైన వారికి సేవ చేయడంలో ఆయనకు సేవ చేస్తున్నామని యేసు తన శిష్యులకు మరియు మనకు భరోసా ఇస్తూనే ఉన్నాడు. యేసు తనను తాను ప్రాపంచిక అధికారిక  శక్తిహీనునిగా గుర్తించుకుంటాడు. ఆతనికి ప్రధానమైన విషయం లోక విజయం కాదు, సేవ చేయడం మాత్రమే. గొప్పతనం అనేది జ్ఞాని యొక్క తెలివి తనంలో ఉండేది కాదు. అది పిల్లల రుజువర్తన మనస్తత్వoలో ఉంటుంది. థామస్ అకెంపిస్ ఇలా అంటాడు, “మీరు మొత్తం బైబిల్‌ను కంటితం చేయగలిగినా, తత్వవేత్తల బోధనలన్నింటినీ తెలుసుకన్నా, దేవుని దయ, ప్రేమ లేకుండా ఇది మీకు ఎలా సహాయపడుతుంది?” తెలివైన వ్యక్తితో పరిచయం కలిగి వుండడం ద్వారా మనం పరపతిని పొందుకుంటాము. నిరుపేదలకు సేవ చేయడం ద్వారా, మనం దేవుణ్ణి కౌగిలించుకుంటాము, మనం ఆయన ద్వారా శుద్ధి చేయబడతాము. దైవీకరింపబడతాము.

దేవుడు మనలను తన మహిమతో నింపాలని కోరుకుంటున్నాడు. అతను గర్విష్ఠులను వ్యతిరేకిస్తాడు కానీ వినయస్థులకు కృపను ఇస్తాడు (లూకా 1:52; యాకోబు 4:6). మనము దేవుని జీవము మరియు శక్తితో నింపబడాలంటే, అడ్డుగా ఉన్న అహంకారం, స్వయ కీర్తి మొదలైనవాటిని మనమే ఖాళీ చేసుకోవాలి. దేవుడు ఖాళీ హృదయాలను కోరుకుంటాడు కాబట్టి అతను వాటిని తన శక్తి ప్రేమ మరియు కీర్తితో నింపగలడు (2 కొరి 4:7). యేసు ఆశించినట్లు సేవ చేయడానికి మనల్ని మనం తగ్గించుకోవడానికి సిద్ధమా? కొన్నిసార్లు మన దయా వినయాలు బలహీనతగా పరిగణింపబడవచ్చు. ఇది బలహీనత కాదు కానీ అది మనం పొందుకొనే అత్యున్నత ఆధ్యాత్మిక శ్రేణి.

మదర్ థేరేసా ఇలా అన్నారు, “ప్రజలు తరచుగా అసమంజసంగా, అహేతుకంగా స్వార్థపూరితంగా ఉంటారు. వారిని ఎలాగైనా క్షమించండి. మీరు దయతో ఉంటే, ప్రజలు మిమ్మల్ని స్వార్థపూరితమైన, నిగూఢమైన ఉద్దేశ్యాలతో నిందించవచ్చు. అయినా దయగా ఉండండి. మీరు విజయవంతమైతే, మీరు కొంతమంది నమ్మకద్రోహ స్నేహితులను మరియు కొంతమంది నిజమైన శత్రువులను గెలుచుకుంటారు. అయినప్పటికీ విజయం సాధించండి. మీరు నిజాయితీగా ఉంటే, ప్రజలు మిమ్మల్ని మోసం చేయవచ్చు. ఏమైనప్పటికీ నిజాయితీగా ఉండండి. మీరు సంవత్సరాల తరబడి సృష్టించే వాటిని ఇతరులు రాత్రిపూట నాశనం చేయగలరు. ఏమైనప్పటికీ సృష్టించండి. మీరు ప్రశాంత ఆనందాన్ని కనుగొంటే, కొందరు అసూయపడవచ్చు. ఎలాగైనా సంతోషంగా ఉండండి. ఈరోజు మీరు చేసిన మేలు తరచుగా మరువ బడుతుంది. అయినప్పటికీ మంచి చేయండి. మీ వద్ద ఉన్న ఉత్తమమైనదాన్ని ఇవ్వండి. అది ఎప్పటికీ సరిపోదు. ఏది ఏమైనా మీ బెస్ట్ ఇవ్వండి. చివరిగా, ఇది మీకు, దేవునికి మధ్య మాత్రమే వుంటుంది కానీ అది మీకు మిమ్ములను బాధించే వారికీ మధ్య ఎప్పుడూ వుండదు."

"నేను సువార్త కొరకు, దానిని ప్రకటించడంలో నా వంతు పాలుపంచుకోవడానికి ఇదంతా చేస్తున్నాను" (DO)

Jesus is my Savior: Is 50:5-9a; Js 2:14-18; Mk 8:27-35 (B 24)

 

Jesus is my Savior

Is 50:5-9a; Js 2:14-18; Mk 8:27-35 (B 24)

“A sword of sorrows pierced her blameless heart” (DO)

 

Today’s gospel reading is the central turning point of the Gospel of Mark that presents Jesus as a healer, exorcist, wonderworker, displaying an “authority”. This throws the Pharisees into confusion. The meaning of his activities resulted in a host of conflicting interpretations. That’s why Jesus questioned his disciples: “Who do you say that I am?”  Peter by the grace of God professed that Jesus was truly the “Christ of God” – “the Son of the living God” (Mt 16:16). The Greek word “Christos” or “Messiah” in Hebrew literally means “the Anointed One” – to redeem the fallen human race (Lk 9:20, Acts 2:14-36).

Jesus perhaps wanted to learn how people define him and clarify his own identity. When John the Baptist asked, “Are you he who is to come or should we look for another”? (Mt 11:3; Lk 7:19), Jesus did not answer directly but pointed to the signs of his healing. This can be interpreted as messianic signs. Jesus, learning about the necessity of the Cross points to the Servant songs in Isaiah foretelling that the Messiah must be a man of sorrow: “I was not rebellious, I did not turn backward. I gave my back to those who struck me, and my cheeks to those who pulled out the beard; I did not hide my face from insult and spitting” (50:6)

Faithfulness to his mission cost him his life. When Jesus began to articulate this reality, Peter rebuked Jesus. Peter could not accept the otherness of Jesus. Peter was comfortable in telling Jesus who he was, but when Jesus began to reveal himself who he really was, he became distinctly uncomfortable. Today, Jesus tells us “No cross, no crown.” There can be no Easter without Good Friday. What is the “cross” that you and I must take up each day?

Like Jesus we are called to deny ourselves and take up the cross for the sake of others. Our every action has divine significance for others. Maybe we don’t wreck ourselves up by taking drugs or getting drunk! Why? Not just out of self-respect, which is important, but because there are others for whom our health is important. Young people refrain from sex outside of marriage not because of the Church law but they can give themselves totally to those persons they commit to for life. The married remain faithful as one of many ways of declaring their love for their spouse. And the consecrated remain faithful to their vows. Christianity is not self-centered love. A Christian is called to be “alter Christus”.

Can you and I answer now, who is Jesus for us? The Catechism reminds us that ‘the Church progresses on her pilgrimage amidst the persecutions of the world (temptations of the world) and the consolations of God’ (n. 769). This is the path to follow Christ and to make him known: “Whoever wishes to come after me... take up his cross and follow me” (Mk 8:34). May the Holy Spirit give each of us the gifts and strength to live the Gospel faithfully. God bless you. 

“For if he could die in body, could she not die with him in spirit?” (DO)

యేసు నా రక్షకుడు యెషయా 50:5-9a; యాకోబు 2:14-18; మార్కు 8:27-35 (B 24)

 

యేసు నా రక్షకుడు

యెషయా 50:5-9a; యాకోబు 2:14-18; మార్కు 8:27-35 (B 24)

దుఃఖపు ఖడ్గం ఆమె నిర్దోషి హృదయాన్ని దూసుకెళ్ళిoది (DO)

 

నేటి సువార్త పఠనం మార్కు సువార్తకు కేంద్ర బిందువుగా వుంది. యేసును ఒక పరమ వైద్యుడుగానూ, అద్భుత కార్యకర్తగానూ చూపిస్తూ, తన సర్వోన్నత అధికారాన్ని ప్రతిబింబింప చేస్తుంది మార్కు సువార్త. మార్కు చూపించే యేసు శైలి పరిసయ్యులను గందరగోళంలో పడవేసింది. యేసు కార్యకలాపాలలోని అర్థం అనేకుల విరుద్ధమైన వివరణలకు దారితీసింది. అందుకే యేసు తన శిష్యులను “నన్ను ఎవరని మీరు భావించుచున్నారు?” అని అడిగాడు. దేవుని కృపను పొందుకున్నవాడై, “నీవు నిజంగా "దేవుని క్రీస్తువు" - "సజీవుడైన దేవుని కుమారుడవు" (మార్కు 16:16) అని పేతురు యేసుకు సమాధానం ఇచ్చాడు. గ్రీకు పదం "క్రిస్టోస్" లేదా హీబ్రూలో "మెస్సీయ" అంటే "అభిషిక్తుడు" – దిగజారిపోయిన మానవ జాతిని విమోచించడానికి పంపబడిన వాడు (లూకా 9:20, అపో. 2:14-36) అన్న అర్ధాన్ని చూపిస్తుంది.

ప్రజలు తనను గురించి ఏమని భావిస్తున్నారో, ఎలా నిర్వచిస్తున్నారో, ఏవిధమైన స్పష్టతను కలిగి ఉన్నారో అని తెలుసుకోవడానికి యేసు బహుశ: కోరుకొని ఉండవచ్చు. అందుకే ఇటువంటి ప్రశ్న శిష్యులను అడిగాడు యేసు. బాప్తిస్త యోహాను, "రాబోయేది నువ్వేనా లేక మేము మరొకరి కోసం వేచి వుండాలా"? అని అడిగినప్పుడు (మత్త 11:3; లూకా 7:19) యేసు సూటిగా సమాధానం చెప్పలేదు కానీ తన స్వస్థత సంకేతాలను మాత్రమె సూచించాడు. దీనిని మెస్సియా సంకేతాలుగా అర్థం చేసుకోవచ్చు! యేసు, తన శిలువ బాధల యొక్క ఆవశ్యకత గురించి తెలుసుకొని ఉండడంవల్ల యెషయా గ్రంధంలోని బాధామయ సేవక వాక్యాలను గ్రహించ గలిగాడు. ఆ దీర్ఘదర్శి తనను గురించే ప్రవచనం పలికాడని గ్రహించాడు. దుఃఖ భరితుడైన మెస్సీయా గురించి ఈ విధంగా పలికాడు, “నన్ను మోదువారికి నేను నా వీపును అప్పగించితిని. వారు నా గడ్డపు వెండ్రుకలను లాగివేయుచుండగా నేను ఊరకుంటిని. నా మొగముమీద ఉమ్మివేసి నన్ను అవమానించుచుండగా నేను నా మొగమును దాచుకొనలేదు” (యెషయా 50:6).

లోక విడుదలకై తాను చేపట్టే రక్షణ కార్యం పట్ల తాను గట్టి విశ్వాసం కలిగి ఉండడం మరియు ఆ కార్యం తన లోక జీవితాన్ని కోరుకుంటుందని యేసు చెప్పడం ప్రారంభించినప్పుడు, పేతురు యేసును మందలించాడు. పేతురు యేసుని అన్యత్వమయిన  మానవ స్వభావాన్నిఅంగీకరించలేకపోయాడు. యేసుకు “నీవు క్రిస్తువు” అని చెప్పడంలో పేతురు ఎటువంటి అభ్యతరం చూపలేదు. కానీ తాను నిజంగా ఎవరో అని యేసు వెల్లడించడం ప్రారంభించినప్పుడు మాత్రం, పేతురు సుస్పష్టంగా అసౌకర్యానికి గురయ్యాడు. నేడు, మనకు "శిలువ లేకుండా, కిరీటం లేదు" అని యేసు చెప్తున్నాడు. గుడ్ ఫ్రైడే లేకుండా ఈస్టర్ ఉండదుగా! అటువంటప్పుడు మనం ప్రతిరోజూ చేపట్టవలసిన "క్రాస్" ఏమిటి?

యేసువలె మనల్ని మనం తగ్గించుకొని ఇతరుల కొరకు శిలువను ఎత్తుకోవడానికి ఆతని చేత పిలువబడ్డాము. అలాగునే మన ప్రతీ దిన చర్య ఇతరులకు దైవీక ప్రాముఖ్యతను కలిగి ఉంటుoదని గ్రహించారా? మచ్చుకు... మనం డ్రగ్స్ తీసుకోవడం లేదా మద్య పానం ద్వారా మనల్ని మనం నాశనం చేసుకోము! ఎందుకు? కేవలం అది ఆత్మగౌరవం కోసం మాత్రమె కాదు. ఆత్మ గౌరవము కూడా ముఖ్యమే! కానీ మన ఆరోగ్యం అవసరమయిన ఇతరులు కూడా మనతో ఉన్నారని గ్రహించాలి. యువకులు వివాహానికి ముందు లైగింక సంబంధానికి దూరంగా ఉండాలన్నది తిరుసభ చట్టం వల్ల కాదు కానీ వారు జీవితాంతం ఎవరితోనైతే కట్టుబడి వుండాలనుకుoటున్నారో, ఆ జీవిత భాగస్వాములకు తమను తాము సంపూర్తిగా ఇచ్చుకోగలరన్నది దీవెనకరమైన నైతికత. వివాహితులు తమ జీవిత భాగస్వామి పట్ల తమ ప్రేమను వెల్లడి చేసే అనేక విధి విధానాలలో పాతివ్రత్యం అన్నది ప్రాముఖ్యత. విరక్తత్వ జీవితాన్ని వ్రతంగా మొదలు పెట్టిన వాళ్ళు దైవానికి పరిపుర్తిగా అంకితమవడం పరోమోన్నతం. అలా క్రైస్తవ మతం అనేది స్వీయ-కేంద్రీకృత ప్రేమ కాదనీ, దైవ-పరోపకార ప్రేమకు అంకితం అన్నదే రోజువారి జీవిత శిలువ. దానిని భరించగలిగినప్పుడే ఒక క్రైస్తవుడు "ఆల్తేర్ క్రీస్తుస్" లేదా “మరొక క్రీస్తు” గా పిలువబడతాడు.

ఇపుడు మీరు, నేను “యేసు ఎవరు? అన్న ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పగలమా? 'ప్రపంచం యొక్క హింసలు, లోక పూరిత ప్రలోభాలు, లోకాశ శోధనలు మరియు దేవుని ఓదార్పుల మధ్య తిరుసభ తాను ఎప్పుడూ పురోగమిస్తూనే వుంటుంది' (n. 769) అని తిరుసభ సత్యోపదేశం మనకు గుర్తుచేస్తుంది. ఆ మాదిరిన క్రీస్తును అనుసరించడానికి మరియు అతనిని వెల్లడి జేసేందుకు మనకున్న మార్గం: “నన్ను అనుసరింపకోరువాడు తనను తాను త్యజించుకొని, తన సిలువను మోసికొని, నన్ను అనుసరింపవలయును"(మార్కు 8:34). మనలో ప్రతీ ఒక్కరo ఈ సువార్తను నమ్మకంగా జీవించడానికి పవిత్రాత్మ తన దీవెన బలాన్ని ఇస్తుంది. దేవుడు నిన్ను ఆశీర్వదిస్తున్నాడు.

“అతను శరీరంలో చనిపోతే, ఆమె అతనితో పాటు ఆత్మతో చనిపోలేదా?” (DO)

Be Opened to the Life-Giving Word: Is 35:4-7a; Js 2:1-5; Mk 7:31-37 (B 23)

 

Be Opened to the Life-Giving Word

Is 35:4-7a; Js 2:1-5; Mk 7:31-37 (B 23)

“Today the Virgin is born, tended and formed, and prepared for her role as Mother of God” (DO)

 

Today, the liturgy takes us to contemplate the healing of a deaf-mute man who had a speech impediment” (Mk 7:32). Jesus took him away from the crowd, put his finger into the man’s ears, touched his tongue and looking up to heaven in prayer said in Aramaic, “Ephphathah” meaning “Be opened.” And immediately his ears were opened, his tongue was released, and he spoke plainly (vv 33-35). The Aramaic word, Ephphatha, became part of the Rite of Baptism from the days of the primitive Church to our own times. In one of the rites of the baptism, the priest touching the baby’s ears and mouth and pray, “The Lord Jesus made the deaf hear and the dumb speak. May he soon touch your ears to receive his word, and your mouth to proclaim his faith to the praise and glory of God the Father.”

What is the significance of Jesus putting his fingers into the man’s ears? Gregory the Great, says, “The Spirit is called the finger of God. When the Lord puts his fingers into the ears of the deaf-mute, he was opening the soul of man to faith through the gifts of the Holy Spirit.”  Why did Jesus take the deaf man away from the crowd? To be healed of deafness to the word of God it is needed to distance oneself from the crowds around because the healing encounter with Jesus happens in one’s own heart. Our ears are to receive the Word of God. To do this we have to move away from the distracting crowd. We must have quiet time at least for twenty minutes. We need to focus on what the Lord is saying to us.

Mark wrote his gospel in the times of persecution. In such a situation speaking up for Christ was dangerous. It demanded life. The story of the deaf-mute is apparently aimed at those members of his community who could not bear witness to Jesus. Since they were deaf to the words of Jesus, they had a speech impediment in speaking about him. There is a parallel between the deaf-mute and Jesus’ followers. The deaf-mute can neither hear nor speak properly. The disciples who cannot listen to Jesus will develop an impediment in their proclamation too. They need healing.  Such healing cannot stop from proclaiming Jesus.

Do we realize that we have a speech impediment to the message of Jesus? As individuals and as church we need to come to Jesus for healing. And this can happen in this Eucharistic celebration. Healing is sometimes physical, psychological, but always spiritual too. There are times that we are down on ourselves. We are not happy with ourselves. Do we really have a right to be negative about someone whom the Lord loves? His love, his mercy, his compassion are beyond our understanding. “Ephphatha, be opened!” He heals us because he wants us to be the vehicles of his healing for others.

“The creature is newly prepared to be a divine dwelling place for the Creator” (DO)

జీవమిచ్చే వాక్యానికి “తెరువబడుము” : యెషయ 35:4-7a; యాకోబు 2:1-5; మార్కు 7:31-37 (B 23)

 

జీవమిచ్చే వాక్యానికి “తెరువబడుము”

యెషయ 35:4-7a; యాకోబు 2:1-5; మార్కు 7:31-37 (B 23)

“ఈ రోజు నిత్య కన్యక  జన్మించిది...  దేవుని తల్లిగా ఆమె తన రంగస్థల పాత్రకు సిద్ధమైంది" (DO)

 

ఈ నాటి సువిశేషo ద్వారా చెవుడు గల నత్తి వానికి కలిగిన వైద్యం (మార్కు 7:32) గురించి మనల్ని ధ్యానo చేయమంటుంది తల్లి శ్రీసభ. యేసు అతనిని జనసమూహం నుండి దూరంగా తీసుకెళ్లి, ఆ వ్యక్తి చెవుల్లో వ్రేళ్ళు పెట్టి, అతని నాలుకను తాకి, స్వర్గం వైపు చూస్తూ నిట్టూర్పువిడచి “ఎఫ్ఫతా” అని అరమాయిక భాషలో అన్నాడు. దీని అర్ధం “తెరువబడుము”. వెంటనే అతని చెవులు తెరవబడ్డాయి, అతని నాలుక విడుదలైంది. అతను స్పష్టంగా మాట్లాడాడ గలిగాడు (వ. 33-35). ఈ అరమాయిక పదం “ఎఫ్ఫతా” అన్నది ఆదిమ సంఘ రోజుల నుండి మన కాలం వరకు జ్ఞానస్నాన సంస్కార  ఆచారంలో భాగమైంది. జ్ఞానస్నాన సమయంలో గురువు, శిశువు చెవులు మరియు నోటిని తాకుతూ, "ప్రభువైన యేసు చెవిటివారు వినేలా మరియు మూగవారు మాట్లాడేలా చేసాడు. ఆయన తన మాటను అంగీకరించడానికి నీ చెవులను మరియు తండ్రియైన దేవుని స్తోత్రానికి మరియు మహిమకు తన విశ్వాసాన్ని ప్రకటించడానికి మీ నోరును త్వరలో ముట్టుకుంటాడు” అని ప్రార్ధిస్తాడు.

యేసు తన వేళ్లను మనిషి చెవుల్లో పెట్టడం యొక్క ప్రాముఖ్యత ఏమిటి? గ్రెగొరీ ది గ్రేట్ ఇలా అంటాడు, “ఆత్మను దేవుని వ్రేళ్ళు అంటారు. ప్రభువు చెవిటి-మూగ చెవులలో తన వేళ్లను ఉంచినప్పుడు, అతను పరిశుద్ధాత్మ బహుమతుల ద్వారా మనిషి యొక్క ఆత్మను విశ్వాసానికి తెరతీస్తున్నాడు”.  యేసు చెవిటి వ్యక్తిని జనసమూహం నుండి ఎందుకు దూరంగా తీసుకెళ్లాడు? దేవుని వాక్యానికి చెవిటితనం నుండి స్వస్థత పొందాలంటే, చుట్టూ ఉన్న సమూహాల నుండి దూరంగా ఉండటం అవసరం. ఎందుకంటే యేసు స్వస్థత అన్నది ఒకరి స్వంత హృదయంలో జరుగుతుంది. మన చెవులు దేవుని వాక్యాన్ని స్వీకరించాలి. ఇది చేయడానికి మనం అపసవ్య గుంపు నుండి దూరంగా ఉండాలి. మనం కనీసం ఇరవై నిమిషాల పాటు అయినా మౌన ధ్యానంలో గడపాలి. ప్రభువు మనతో ఏమి చెబుతున్నాడన్న దానిపై మనం దృష్టి పెట్టాలి.

మార్కు సువార్తికుడు తన సువార్తను తొలి క్రైస్తవ హింసాకాండ కాలంలో రాశాడు. అటువంటి పరిస్థితిలో క్రీస్తు కొరకు మాట్లాడటం, సాక్ష్య మివ్వడం అన్నది అతి ప్రమాదకరమైన విషయం. ప్రభువు సాక్ష్యం రక్త ప్రాణాలను కోరింది. మార్కు చెప్పే చెవిటి-మూగవాని అద్భుత కథ యేసుకు సాక్ష్యమివ్వలేని అతని సంఘంలోని సభ్యులను లక్ష్యంగా చేసుకున్నదని మనకు స్పష్ట మవుతుంది. ఆయనను గూర్చి మాట్లాడడంలో వారికి వాగ్ధాటి ఉన్నప్పటికీ వారు యేసు మాటలకు చెవిటి-మూగ వారయ్యారు. అలాగునే చెవిటి-మూగ మరియు యేసు అనుచరుల మధ్య ఇదే సమాంతరత మనకు కన్పిస్తుంది. చెవిటి-మూగుడు సరిగా వినలేడు, మాట్లాడలేడు. అలాగునే యేసు మాట వినలేని పలుక లేని శిష్యుల్లోకూడా తమ సాక్ష్యానికి అడ్డంకిని పెంచుకుంటారు. వారికి ధైర్య వైద్యం కావాలి. అలాంటి స్వస్థత మాత్రమె యేసుకు సాక్ష్యం ఇవ్వడంలో అడ్డంకులను తొలగిస్తుంది.

యేసు సందేశానికి సాక్ష్యం ఇవ్వడంలో మనకు ఎలాంటి అవరోధం వుంది? విశ్వాసులుగా, సంఘముగా మనం స్వస్థత కోసం యేసు దగ్గరకు రావాలి. ఈ స్వస్థత కేవలం బలి పూజా వేడుకలోనే జరగవచ్చు. వైద్యం అన్నది శారీరకంగా, మానసికంగా ఉంటుంది. కానీ ఆధ్యాత్మిక జీవితంలో అందరికి వైద్యం ఎల్లప్పుడూ అవసరం. మచ్చుకు... మనల్ని మనం తగ్గించుకునే సందర్భాలు ఉన్నాయి. ప్రభువు ప్రేమించే వ్యక్తి పట్ల కొన్నిసార్లు మనం ప్రతికూలంగా ప్రవర్తిస్తూవుంటాము. అప్పుడు మనతో మనం సంతోషంగా ఉండలేము. అది మనకు నిజంగా అవసరమా? ఆయన ప్రేమ, ఆయన దయ, ఆయన కరుణ మన అవగాహనకు మించినవి. "ఎఫ్ఫతా” అంటే “తెరువబడుము". మనం ఇతరులకు స్వస్థతా వాహనాలుగా ఉండాలని యేసు మనలనుండి కోరుకుంటున్నాడు. దానికి తగినట్లుగా మనము ఆతనితో వుంటే ఆతను మనల్ని స్వస్థపరుస్తాడు.

“సృష్టికర్తకు దైవిక నివాస స్థలంగా ఒక కొత్త జీవి సిద్ధమైంది” (DO)

Expressions Manifest Conversion: Dt 4:1-2,6-8; Js 1:17-18,21b-22,27; Mk 7:1-8,14-15,21-23 (B22)

 

Expressions Manifest Conversion

Dt 4:1-2,6-8; Js 1:17-18,21b-22,27; Mk 7:1-8,14-15,21-23 (B22)

“God saw all he had made, and indeed it was very good. Alleluia.” (DO)

This Sunday, our lectionary returns to Mark’s Gospel after several Sundays in which we heard the Bread of Life discourse from the Gospel of John. Mark includes Gentile Christians in his audience who had no knowledge or experience of Deuteronomic and Levitical laws. Mark introduces Jewish practices to the gentile Christians to observe some of them. Mark presents Jesus criticizing the Pharisees for putting human tradition above God’s Law. The Law tied Israel to God. The observation of the law was religion. The word religion comes from the Latin word ligare meaning “tied to something” or someone.

The Pharisees used the law to attack others instead of as the way to honor God. People could not possibly follow all the statutes and thus would be condemned. Jesus quoted the prophets, “This people honor me with their lips, but their hearts are far from me” (Ezek 33:31; Is 29:13). What then is religion? How should people be tied to God? James answers this question (Js 1:27). Religion that is pure and undefiled before God is to care for vulnerable. Who, then, are the vulnerable in our society?

Orphans and widows in their affliction, the physically or mentally challenged, children being preyed upon by the porn industry, people who are struggling with their gender identity, people who are forced to leave their homelands to support their families, people who cannot work and are thus homeless, voiceless because marginalized due to deprivation are to be considered vulnerable. Do you and I recognize such a kind of vulnerable still around us? What sort of vulnerable do we have with us? Are we religious? Are we tied to God? We are tied to God!!

At the end of today’s gospel reading, Jesus speaks about the things that defile a person and religion and religious life. It also recognizes the things in the heart that lead closer to God. The virtues like truth, beauty, love and the determination to live for God are really gifts of grace planted within a person. They show their presence when one is generous, truthful, kind, empathetic, and wise. By treasuring these we treasure the presence of God. By treasuring it we cannot but serve his presence in others. Religion that is pure and undefiled is to care for those vulnerable.

The symbol of the Christian is the Cross. The cross is a reminder of the sacrificial gift and love. All that is required of us is to take a close look at our interior attitudes. In our desire to show that we are holy, we might also give much credence to externals, following customs and traditions. Yet, Jesus’ words challenge us. He reminds us that we do not make ourselves holy by our external actions. Rather, we become holy when we allow God’s Spirit to transform us. Our transparent actions should be an expression of the conversion of our heart to God.

“Listen, and understand these traditions which the Lord has given to you.” (DO)