పునఃరుత్థాన యేసుతో కొత్త జీవితానికి నడుద్దాం

 

పునఃరుత్థాన యేసుతో కొత్త జీవితానికి నడుద్దాం

యూదు సంప్రదాయం ప్రకారం, ఒక రబ్బీ తన విద్యార్థులను తెల్లవారుఝామున చీకటిగా ఉండగానే ఒకచోట చేర్చి, ఈ ప్రశ్న అడిగాడు: రాత్రి ముగిసినదనీ, పగలు ప్రారంభమైనదనీ ఎలా తెలుస్తుంది? అందుకు ఒక విద్యార్థి ఇలా సమాధానమిచ్చాడు: ‘బహుశః మీరు ఒక జంతువును చూసినప్పుడు అది గొర్రెనా లేక కుక్కనా అని మీరు గుర్తించగలరు.’ ‘లేదు,’ అని రబ్బీ అన్నాడు. రెండవ విద్యార్థి ఇలా సమాధానమిచ్చాడు: ‘బహుశః మీరు దూరంలో ఉన్న చెట్టును చూస్తున్నప్పుడు అది అంజూరపు చెట్టునా లేక పీచ్ చెట్టునా అని మీరు చెప్పగలరు.’ ‘లేదు,’ అని రబ్బీ అన్నాడు. మరికొన్ని అంచనాత్మక జవాబుల తర్వాత విద్యార్థులు గురువును తమ సమాధానం ఇవ్వమని అడిగారు. రబ్బీ ఇలా సమాధానమిచ్చాడు: ‘మీరు ఏ స్త్రీ లేదా ఏ పురుషుడి ముఖం చూసినప్పుడు ఆమె మీ సోదరి అని మరియు అతను మీ సోదరుడు అని చెప్ప గలిగినప్పుడే! మీరు దీన్ని చేయలేకపోతే, అది ఎంత సమయం అయినా, అది ఇంకా నిశి రాత్రియే.’

పునీత యోహాను సువార్త కథనం ప్రకారం, ఈస్టర్ చరిత్ర  - వారంలోని మొదటి రోజు తెల్లవారుఝాము 'ఇంకా చీకటిగా' ఉండగానే ప్రారంభమవుతుంది. అదే గ్రంథ కర్త తన మొదటి లేఖలో, 'చీకటి గడిచిపోతోంది మరియు నిజమైన వెలుగు ఇప్పటికే ప్రకాశిస్తోంది' అని నొక్కి చెప్పాడు. కానీ ఇది ఖచ్చితంగా ఒక షరతుపై ఉంది. దానిని అతను స్పష్టంగా ఇలా పేర్కొన్నాడు: “తన సహోదర సహోదరీలను ప్రేమించేవాడు” అని స్పష్టం చేశాడు. మరియు  “వెలుగులో నివసిస్తాడు మరోవైపు, 'ద్వేషించడానికి ఇష్టపడేవాడు ... చీకటిలోనే ఉన్నాడు” (1 యోహాను 2:8-11).

కేవలం రెండు రోజుల క్రితమే, మన మానవ లోకం ఇప్పటివరకు కని విని ఎరుగని బాధామయ సేవకుని అత్యంత అద్భుతమైన బాధల మరణాన్ని మనం స్మరించుకున్నాము. మానవ స్వభావపు చీకటి వైపున, యేసు శత్రువులు ఆయనను హింసించడానికి, అవమానించడానికి చివరకు సిలువపై హత్య చేయడానికి దారితీసిన చీకటిని జీర్ణించుకోలేనంతగా మనం ధ్యానించుకున్నాము. ఆ చీకటి రోజున, ఒకరినొకరు ద్వేషించే, బాధపెట్టే హాని చేసే మానవుల సామర్థ్యం యేరూషలేంలో పూర్తిగా అదుపు తప్పేసింది. కాబట్టె సమయకాలాతీతునికి జరిగిన అన్యాయానికి కాలం ‘మధ్యాహ్నం మూడు గంటల వరకు సిగ్గుతో తలదించుకొని బోరున విలపిస్తూ చీకటితో ముసుగు వేసుకున్నది. బిడియంతో ‘సూర్యుడు కాంతి హీనుడయ్యాడు’. గజగజ వణుకుతూ ‘దేవాలయపు తెర రెండుగా చినిగిపోయింది’ (లూకా 23:24). తమ సృష్టి కర్తకు జరిగిన అవమానానికి సృష్టి తలదించుకోవడం అనేది ఆశ్చర్యం కలిగించదు మరీ!!

వెలుగు చీకటిల మధ్య, మంచి చెడుల మధ్య, ఒక బలమైన పోరాటం ఇప్పటికీ కొనసాగుతూనే వున్నది. ఇది భౌతిక విశ్వంలో, మానవ సమాజాలలో మరియు మన స్వంత వ్యక్తిత్వాలలో జరుగుతోంది. కాంతి కంటే చీకటి తరచుగా బలంగా ఉన్నట్లు కనిపించినప్పటికీ, అది ఎన్నటికి విజయం సాధించలేదు. వెలుగు అసాధారణంగా స్థితిస్థాపకంగా ఉంటుంది. తరచుగా ఆరిపోయే ప్రమాదంలో అది మనుగడ సాగించగలదు. అనేక విజయాలను కూడా గెలుచుకుంటుంది. అనేక సంవత్సరాల క్రితమే ఆధునిక భారతదేశ పితామహుడు మహాత్మా గాంధీ ఆనీ బీసెంటుతో చెప్పినట్లే అవి ఇప్పటికీ వాస్తవికతను సంతరించుకుంటున్నాయి. ఒక్క సారి ఆమేతో చెప్పిన మాటలను చూడండి! 'నేను నిరాశ చెందినప్పుడు చరిత్ర అంతటా సత్యం మరియు ప్రేమ మార్గం ఎల్లప్పుడూ గెలిచిందని నాకు గుర్తుంది. నిరంకుశులు మరియు హంతకులు ఉన్నారు. కొంతకాలం వారు అజేయులుగా  అనిపించవచ్చు, కానీ, చివరికి, వారు ఎల్లప్పుడూ పడిపోతారు. అసత్యం ఓడిపోతున్నట్లు కన్పిస్తున్నా, చివరకు గెలిచేది సత్యమే!” ఈస్టర్ జాగరణ ప్రార్థనా విధానపు మాటలు అదే సత్యాన్ని సమాంతరంగా ఆకర్షణీయమైన రీతిలో వ్యక్తపరుస్తున్నాయి. 'ఈ పవిత్ర [ఈస్టర్] రాత్రి ఆశక్తిని ప్రకటిస్తుంది. అన్ని చెడులను తొలగిస్తుంది. అపరాధభావాన్ని కడుగుతుంది. కోల్పోయిన అమాయకత్వాన్ని పునరుద్ధరిస్తుంది. దుఃఖితులకు ఆనందాన్ని తెస్తుంది. ఇది ద్వేషాన్ని పారద్రోలుతుంది. మనకు శాంతిని తెస్తుంది మరియు భూమిపై గర్వాన్ని అణచివేస్తుంది. మన ఈస్టర్ వేడుక చెడు మరియు ద్వేషపు చీకటి ఎప్పటికీ గెలిచే చివరి మాటగా ఒప్పదని మనకు గుర్తు చేస్తుంది. ఎందుకంటే యేసు పునరుత్థానం మనలో మరియు మన ప్రపంచంలో చీకటిపై కాంతి చెడుపై మంచితనం అంతిమ విజయాన్ని ప్రకటిస్తుంది.

చీకటి మళ్ళీ భూమిపై ఎగపాకుతున్నప్పుడు, సూర్యాస్తమయ సమయంలో యేసు భౌతిక దేహాన్ని సమాధిలో భద్రపరిచారు. అతను ఒక బాధితుడనీ వైఫల్యుడని అందరికీ అనిపించింది. కానీ మూడవ రోజున భానుడు కేరింతలతో ఆతనితో పాటుగా తన కిరీటమై , సజీవంగా, శక్తివంతంగా ప్రభావవంతంగా చలి చీకటి తెరలను చీల్చుకొని అతని విజయోత్సాహ చిహ్నoగా వెలుగు సత్య పతాకాన్ని దేదీప్య మానంచేశాడు. మరోసారి, 'అందరినీ ప్రకాశవంతం చేసే నిజమైన వెలుగు, లోకంలోకి వచ్చేసింది' (యోహాను 1:9). కాబట్టి ఈ రోజు మనం చీకటి నుండి, మరణం నుండి లేవడం ద్వారా ఆయన పునరుత్థానాన్ని జరుపుకుంటున్నాము. మన మధ్యలో వెలిగించే ఈ అందమైన ఈస్టర్ కొవ్వొత్తి ద్వారా ప్రాతినిధ్యం వహించే పునరుత్థాన ప్రభువు స్వయంగా, చీకటి పనులను విడిచిపెట్టమని, మన జీవితాల్లో చీకటి, దుష్ట మరియు చెడుగా ఉన్న ప్రతిదాన్ని త్యజించి తిరస్కరించమని మరియు బాప్తిస్మము ద్వారా ఆయనతో అనుసంధానించబడిన వ్యక్తులుగా, 'ఎల్లప్పుడూ వెలుగు బిడ్డలుగా నడవాలని' ఆశిస్తున్నాడు మన మృత్యుంజయుడు యేసు. అల్లెలూయ.

పవిత్ర శుక్రవారం దేవుని బాధ - మానవుని విముక్తి

 

పవిత్ర శుక్రవారం

దేవుని బాధ - మానవుని విముక్తి 

“దేవుడు తన సొంత కుమారుడిని విడిచిపెట్టలేదు.  కానీ మనందరి కోసం ఆయనను అప్పగించాడు”.

 

బాధ మరియు విముక్తి అనే రెండూ ఇశ్రాయేలీయుల పునః జననం. బానిసత్వం నుండి వారి విముక్తి గురించి చెప్పే నిర్గమ కథకు కేంద్రంగా ఈ రెండు ఉన్నాయి. స్వేచ్ఛ, భూవిస్తరణ మరియు విముక్తి అనే భావనలకు బాధ అనేది మొదటి విషయం కాకపోవచ్చు. ఈ అనుభవాలు తరచుగా ఒకదానితో ఒకటి ముడిపడి ఉన్నాయని నిర్గమకాండ సంఘటన మనకు బోధిస్తుంది. “జోహార్” అనేది యూదుల ఒక ఆధ్యాత్మిక గ్రంథమయినటువంటి “కబ్బాలాహ్” అనే ముఖ్య గ్రంథపు  కేంద్ర రచన.  తోరా (పాత నిబంధన మొదటి ఐదు గ్రంథాలు) పై వ్యాఖ్యానం చేస్తున్నతువంటిది. దానిలోని ఆధ్యాత్మిక సంకేత అర్థాలను ఈ గ్రంథం పరిశీలిస్తుంది. ఈజిప్టు (హెబ్రీ భాషలో మిట్జ్రాయిము) మరియు “మి'త్సరిము" అంటే “ఇరుకైన జలసంధి” అనే పదాలు శారీరక, భావోద్వేగ లేదా ఆధ్యాత్మిక బానిసత్వం అయినా సరే లేదా బాధ, సంకోచంలాంటి వ్యక్తిగత లేదా సామూహిక బాధలలాంటి అనుభవాలకు మారు రూపాలు ఈ పెర్లు అని మనం గ్రహించాలి. ఇశ్రాయేలీయులు మిజ్ట్రాయిము ("ఇరుకైన జలసంధి") నుండి బయటకు తీసుకురాబడ్డారు మరియు ఎర్ర (రీడ్స్) సముద్ర జలాల ద్వారా కొత్త ఉనికిలోకి తీసుకురాబడ్డారు. ఈ కోణంలో, ఈజిప్టు అనేది  ఒక తల్లి గర్భంలాగున  లేదా జనన కాలువగా కన్పిస్తుంది. దాని నుండి ఇశ్రాయేలీయులు మళ్ళి "పుట్టారు".  దేవుడు ఒక మంత్రసానిగా పురుడు పోసిన వాడయ్యాడు!

తన బిడ్డకు జన్మనిచ్చిన తల్లి, బిడ్డ పుట్టడానికి ముందు ఎంత కష్ట తరమైన బాధను అనుభవిస్తుంది! అదేవిధంగా, ఇశ్రాయేలు విముక్తికి ముందు క్షణాలు అత్యంత భయంకరమైన మరియు చీకటి నిరాశలో మునిగిపోయాయి. చీకటి సంహారక దూత దాటిపోవడంతో, తన ప్రియమైన ప్రథమ కుమారుడిని కోల్పోయిన తర్వాత మాత్రమే ఫరో ఇశ్రాయేలీయులను విడిచిపెట్టాడు. అయినప్పటికీ తరువాత అతను తన మనసు మార్చుకుని వారిని వెంబడించాడు. నడి సముద్రంలో వెంబడిస్తున్న ఐగుప్తు సైన్యం ఒక ప్రక్క, మరో ప్రక్క సముద్ర జలాలో మరణంలాంటి భయనకాల మధ్య చిక్కుకున్నట్లు ఇశ్రాయేలీయ ప్రజలు గ్రహించారు. ఎర్ర సముద్రంను చూసి ఆశ్చర్యపోతూ, ఏ ఇశ్రాయేలీయుడు సముద్రపు నీటిలోనికి అడుగు పెట్టడానికి సాహసించలేదు. ఈ నిరాశాజనకమైన క్షణాల గురించి వివరిస్తూ మిడ్రాషిక్ అనే హిబ్రూ రచన ఒక చక్కటి సన్నివేశాన్ని అందిస్తుంది. అమ్మినాదాబు కుమారుడు నహ్షోను అనే ఒక వ్యక్తి ఆశ కోల్పోకుండా ముందుగా నీటిలోకి అడుగుపెట్టాడు. అయినప్పటికీ, అతని దృఢ విశ్వాసంలో మరో వైపున ఉన్న మానవ జనీనమైన బాధను మనం ఊహించవచ్చు! ఆ సమయంలో అతని ప్రార్థన ఇలా వుండివుండవచ్చు , "దేవా, నన్ను రక్షించు. నీళ్లు ప్రాణమువరకు పొంగిపొర్లుచున్నవి. నేను లోతైన బురదలోమునిగిపోయాను. అక్కడ నిలువ లేకపోయెను... నీటి వరదన నన్ను ముంచెత్తనియ్యకుము. అగాధము నన్ను మింగనియ్యకుము" (కీర్తన 69:2–3, 16). ఆ సమయంలో, మోషే ఇంకా తన ప్రార్థనలోనే నిమగ్నమై ఉన్నాడు. అప్పుడు ఎల్ షడ్డాయ్ మోషేతో, “నా ప్రియమైనవారు సముద్రంలో మునిగిపోతున్నారు. నీవు ఇంకా ఎంతసేపు నీ ప్రార్ధనలు నాకు చేస్తావు? అని అంటే  అందుకు మోషే , “విశ్వ ప్రభూ! కానీ నేను ఏమి చేయగలను? అని జవాబిచ్చాడు. ఎలోహిమ్ అందుకు మోషేతో,  “ఇశ్రాయేలు బిడ్డలతో ముందుకు సాగిపోవుడి అనిచెప్పు. నీవు నీ కఱ్ఱను ఎత్తి ఆ సముద్రమువైపు నీ చెయ్యి చాపి దాని పాయలుగా చేయుము” (నిర్గ 14:15–16; సోటా 37a) అని అజ్ఞాపించాడు. అన్ని ఆశలు కోల్పోయి నిరాశల పాలయినప్పుడు తలెత్తే భయాన్ని ఎలా ఎదుర్కోవాలో ఈ మిడ్రాష్ గ్రంథంలోని ఈ శక్తివంతమైన సన్నివేశం మనకు పాఠం చెపుతుంది.

బ్రెస్లోవ్‌కు చెందిన నాచ్‌మన్ అనే రబ్బీ ఒక యూదు బోధకుడు. అతని పదాల నుండి ప్రేరణ పొందిన ఒక ప్రసిద్ధ గీతం ఒకటి ఉంది. అది ఇలా చెబుతుంది, “ప్రపంచమంతా చాలా ఇరుకైన వంతెన కానీ అతి ముఖ్యమైన విషయం ఏమిటంటే దానిని దాటడానికి భయపడకూడదు.” నహ్షోను ఇరుకైన ప్రదేశంలో భయంతో స్తంభించిపోలేదు. అతను విశ్వాసంతో ముందుకు అడుగుపెట్టి ప్రార్థనలో పిలిచాడు. ఆ సాహసం  ముందుకు వెళ్ళే కొత్త మార్గాన్ని తెరిచింది. విముక్తి మరియు జీవితానికి మార్గం కల్పించింది. బాధల సముద్రంలో మనం మునిగిపోతున్న సమయంలో నహ్షోను చర్యలలో కలిగి వున్న విశ్వాసం మరియు దాని క్రియాత్మక చర్య రెండింటిలో ఉన్న శక్తిని మనకు బోధిస్తున్నాయి. అన్నీ అసాధ్యం అనిపించినప్పుడు విముక్తికి ప్రార్థన మరియు తెగింపు క్రియాత్మక చర్య అవసరం.

ఇతరుల బాధలను విస్మరించి మన స్వంత విముక్తి సాధించకూడదని కూడా ఇశ్రాయేలీయుల నిర్గమ కాండం మనకు గుర్తు చేస్తుంది. నిర్గమ చారిత్రాత్మక సంఘటన శూన్యంలో ఉండదు. ఒకరి బాధను మన బాధ నుండి వేరు చేయలేము. ఈజిప్టు అణచివేతదారులు  కూడా వేదనను అనుభవించారు. ఒక ప్రజకు స్వేచ్ఛను తెచ్చే శక్తి మరొకరికి బాధను కలిగిస్తుంది. దేవుడు బాధపడే వారందరితో కలసి బాధపడినట్లే, మనం కూడా మన బాధలను తిరిగి చూసుకుని ఇతరుల బాధను అంగీకరిండానికి ఆహ్వానించబడ్డాము. ఇశ్రాయేలు దేవుడు మానవ బాధలను పూర్తిగా అనుభవించాడు. దేవుడు ఇశ్రాయేలీయుల బాధలను చూశాడు. దానిని విన్నాడు. అది మూర్తీభవించిన అర్థంలో తెలుసుకున్నాడు. దేవుని సానుభూతి ఇశ్రాయేలీయులకే పరిమితం కాలేదు. మానవులకు మరియు మానవులు కాని ఆతని అన్ని రకాలైన సృష్టి జీవ రాశులకు విస్తరించింది, వర్తిస్తుంది (నిర్గమ 3:7). మన క్రైస్తవులు చదువుకోలేని యూదుల మరొక గ్రధం తాల్ముదు గ్రంథం. అందులో ఒక చక్కటి సన్నివేశం కన్పిస్తుంది. ఐగుప్తీయులు మునిగిపోతున్నప్పుడు దేవదూతలు ఆనందంగా పాడటం ప్రారంభించారట! అప్పుడు యెహోవా అందుకు సంతోషించలేదు. దేవుడు వారిని గద్దించాడని తాల్ముదు గ్రంథం మనకు ఇలా చెబుతుంది, "నా చేతుల సృష్టి  సముద్రంలో మునిగిపోతున్నప్పుడు మీరు ఆనందం కోసం పాడటానికి ఎంత ధైర్యం?" (సేన్హేడ్రిన్ 39b). అంటే ఫరో చక్రవర్తి మరియు తన సైన్యం దేవుని సృష్టి భాగమే కదా!! అందుకే యెహోవా ఈ పరుష పదాలను తన దూతలతో పలికాడని  ఈ తాల్ముదు చెపుతుంది. కన్నీరు రప్పిస్తుంది కదా! కరుణా కనికర మూర్తి మన మాట్లాడే దేవుడు. మన శత్రువులు చేడిపోతుంటే సంతోషించేవాడు కాదు మన దేవుడు. మనం బాధ అనుభవించినప్పుడు మరియు విముక్తి పొందినప్పుడు కూడా ఇతరుల బాధలను గుర్తుంచుకోవాలని గుర్తు చేస్తుంది ఈ గ్రంథం.

ఇతరుల బాధలను అంగీకరించడం కూడా క్రీస్తు పాస్కలో అంతర్లీనంగా ఉంది! నిర్గమకాండ సంఘటన మన కోసం మాత్రమే కాకుండా కుల, మత, వర్గ, సామాజిక, రాజకీయ, మానసిక, ఆధ్యాత్మిక విముక్తి కోసం బాధపడే వారందరికీ స్వేచ్చా వ్యయం గురించి ఆలోచించమని ఆహ్వానిస్తుంది. మనం ప్రేమించే వారి కోసం మాత్రమే కాకుండా, కల్వరిలో క్రీస్తు ప్రాణ త్యాగం చేసినట్లుగా మనకు వ్యతిరేకంగా నిలబడే వారి విముక్తి కోసం ప్రార్థించడం కూడా నేర్చుకుందాం. చివరికి, ఉమ్మడి లేదా ఐక్య సర్వమానవత్వం మాత్రమే మూలుగుతూ ఉన్న సమస్త విశ్వానికి నిజమైన విముక్తిని తీసుకురాగలదు.

 

“యేసుక్రీస్తు మన పట్ల తన ప్రేమను చూపించాడు మరియు తన జీవిత రక్తంతో మన పాపాల నుండి మనలను విడిపించాడు”.

 

 

 

 

పవిత్ర గురువారం

పవిత్ర గురువారం

“వధించబడిన గొర్రెపిల్ల మనలను మరణం నుండి విడిపించి మనకు జీవితాన్ని ఇచ్చాడు”

పస్కా రహస్యం గురించి ప్రవక్తలు చాలా ప్రకటించారు: ఆ రహస్యం క్రీస్తు, మరియు ఆయనకు ఎప్పటికీ మహిమ కలుగుగాక. ఆమెన్. బాధపడే మానవాళి కొరకు ఆయన స్వర్గం నుండి భూమికి దిగివచ్చి, కన్య గర్భంలో ఆ మానవత్వాన్ని ధరించి, మనిషిగా జన్మించాడు. అప్పుడు బాధపడగల శరీరాన్ని కలిగి, ఆయన పడిపోయిన మనిషి బాధను తనపైకి తీసుకున్నాడు. దానికి కారణమైన ఆత్మ మరియు శరీర వ్యాధులపై ఆయన విజయం సాధించాడు.  చనిపోలేని తన ఆత్మ ద్వారా మానవుని నాశనం చేసే మరణాన్ని నాశనం చేశాడు. ఆయన గొర్రెపిల్లలా ముందుకు నడిపించబడ్డాడు. ఆయన గొర్రెలా వధించబడ్డాడు. ఆయన ఐగుప్తు చేతిలో నుండి ఇశ్రాయేలును విమోచించినట్లే, ఆయన మనలను లోకానికి దాసత్వం నుండి విమోచించాడు. ఆయన ఇశ్రాయేలీయులను ఫరో చేతిలోనుండి విడిపించినట్లే, అపవాది దాస్యం నుండి మనలను విడిపించాడు. ఆయన మన ఆత్మలను తన ఆత్మతో, మన శరీర అవయవాలను తన రక్తంతో ముద్రించాడు.

మోషే ఫరోను దుఃఖంలోకి నెట్టినట్లుగా, మరణాన్ని అవమానంతో కప్పివేసి, అపవాదిని దుఃఖంలోకి నెట్టివేసినవాడు ఆయనే. మోషే ఐగుప్తీయుల సంతానాన్ని దోచుకున్నట్లుగా, పాపాన్ని కొట్టి, దుష్టత్వాన్ని మరియు దాని సంతానాన్ని దోచుకున్నవాడు ఆయనే. మనల్ని బానిసత్వం నుండి స్వేచ్ఛలోకి, చీకటి నుండి వెలుగులోకి, మరణం నుండి జీవితంలోకి, నిరంకుశత్వం నుండి శాశ్వత రాజ్యంలోకి తీసుకువచ్చినవాడు ఆయనే. మనల్ని కొత్త యాజకత్వంగా, శాశ్వతంగా తన సొంతం చేసుకోవటానికి ఎన్నుకోబడిన ప్రజలను చేసినవాడు ఆయనే. ఆయన మన రక్షణ అయిన పస్కా. తనను సూచించిన వారందరిలో ప్రతి రకమైన బాధను భరించినవాడు ఆయనే. హేబెలులో ఆయన చంపబడ్డాడు, ఇస్సాకు బంధించబడ్డాడు, యాకోబులో బహిష్కరించబడ్డాడు, యోసేపులో అమ్మబడ్డాడు, మోషేలో మరణానికి గురిచేయబడ్డాడు. ఆయన పస్కా గొర్రెపిల్లలో బలి ఇవ్వబడ్డాడు. దావీదులో హింసించబడ్డాడు, ప్రవక్తలలో అవమానించబడ్డాడు.

ఆయన కన్యగా మనిషిగా చేయబడ్డాడు. చెట్టుపై వేలాడదీయబడ్డాడు. భూమిలో పాతిపెట్టబడినవాడు. మృతులలో నుండి లేచాడు మరియు స్వర్గపు ఎత్తులకు తీసుకెళ్లబడ్డాడు ఆయనే. ఆయన మూగ గొర్రెపిల్ల, మరియ నుండి జన్మించిన చంపబడిన గొర్రెపిల్ల. అతన్ని మంద నుండి లాక్కెళ్లి, వధించడానికి ఈడ్చుకుంటూ వెళ్లి, సాయంత్రం బలి ఇచ్చి, రాత్రి పూడ్చిపెట్టారు. చెట్టు మీద అతని ఎముక విరగలేదు. భూమిలో అతని శరీరం కుళ్ళిపోలేదు. మృతులలో నుండి లేచినవాడు మరియు సమాధి లోతుల్లో నుండి మనిషిని లేపినవాడు ఆయనే.

నేను బాధపడే ముందు మీతో కలిసి ఈ పస్కాను తినాలని నేను కోరుకున్నాను (Divine Office)

                                                                                    సార్డిస్‌ మెలిటో బిషప్

“తాటి కొమ్మలపై” లూకా 19:28-40; యెషయా 50:4-7; ఫిలి 2:6-11; లూకా 22:14—23:56

“తాటి కొమ్మలపై”

లూకా 19:28-40; యెషయా 50:4-7; ఫిలి 2:6-11; లూకా 22:14—23:56 ( C )

“ప్రభువు నామమున వచ్చువాడు ధన్యుడు; ఇశ్రాయేలు రాజు ధన్యుడు” (Divine Office)

 

ఒలీవు కొండపై క్రీస్తును కలవడానికి మనం కలిసి వెళ్దాం. ఈ రోజు మన రక్షణ రహస్యాన్ని పూర్తి చేయడానికి ఆయన బేతనియ నుండి తిరిగి వచ్చి, తన పవిత్రమైన మరియు ఆశీర్వదించబడిన అభిరుచి వైపు తన స్వంత స్వేచ్ఛా సంకల్పంతో ముందుకు సాగిపోతున్నాడు. పాపపు లోతుల నుండి మనల్ని లేపడానికి, తనతో పాటు మనల్ని లేవనెత్తడానికి, లేఖనంలో మనకు చెప్పబడినట్లుగా, ప్రతి సార్వభౌమత్వం, అధికారం, శక్తి మరియు పేరు గడించగల ప్రతి ఇతర నామానికి మించి, ఇప్పుడు తన స్వంత స్వేచ్ఛా సంకల్పంతో యెరూషలేముకు ప్రయాణాన్ని ప్రారంభించాడు. ఆయన ఆడంబరంతో నైనా లేదా ఆడంబరం లేకుండా నైనా సరే వస్తాడు. కీర్తనకర్త చెప్పినట్లుగా: ఆయన వివాదాలు మోపడు లేదా వీధుల్లో వినిపించడానికి తన స్వరాన్ని పెంచడు. ఆయన సాత్వికుడు మరియు వినయపూర్వకమైనవాడు మరియు ఆయన సరళతలో ప్రవేశిస్తాడు.

 

అతను తన అభిరుచి వైపు త్వరపడుతుండగా మనం అతనితో పాటు పరిగెత్తుదాం. అతన్ని కలిసిన వారిని అనుకరిద్దాం. అతని మార్గాన్ని దుస్తులు, ఒలీవు కొమ్మలు లేదా తాటి చెట్లతో కప్పడం ద్వారా కాదు, కానీ వినయంగా ఉండటం ద్వారా మరియు అతను కోరుకున్న విధంగా జీవించడానికి ప్రయత్నించడం ద్వారా అతని ముందు సాష్టాంగ నమస్కారం చేయడానికి మనం చేయగలిగినదంతా చేయడం ద్వారా. అప్పుడు ఆయన రాకడలో మనం వాక్యాన్ని స్వీకరించగలుగుతాము మరియు ఎటువంటి పరిమితులు లేని దేవుడు మనలో ఉంటాడు.

 

తన వినయంతో క్రీస్తు మన పతనమైన ప్రపంచంలోని చీకటి ప్రాంతాలలోకి ప్రవేశించాడు మరియు మనకోసం చాలా వినయంగా మారినందుకు అతను సంతోషిస్తున్నాడు. మన మధ్య నివసించి మనల్ని తన వైపుకు తిరిగి లేవనెత్తడానికి మన స్వభావంలో పాలుపంచుకున్నందుకు సంతోషిస్తున్నాడు. మరియు అతను ఇప్పుడు అత్యున్నత స్వర్గాలకు అధిరోహించాడని మనకు చెప్పబడినప్పటికీ - ఖచ్చితంగా, అతని శక్తి మరియు దైవత్వానికి ఋజువు. అతను  భూమిపై ఉన్న మనస్వభావాన్ని నుండి మహిమకు పెంచి, దానిని స్వర్గంలో తన స్వంతదానితో ఏకం చేసే వరకు మనిషి పట్ల అతని ప్రేమ ఎప్పటికీ విశ్రాంతి తీసుకోదు.

 

కాబట్టి మనం అతని పాదాల ముందు వస్త్రాలు లేదా ఆత్మలేని ఒలీవు కొమ్మలను కాదు, అవి కొన్ని గంటలు కంటికి ఆనందం కలిగించి, ఆపై వాడిపోతాయి. కానీ మనమే, అతని కృపను ధరించుకున్నాము లేదా అతని స్వభావంలో పూర్తిగా లినంయ్యాము.  క్రీస్తులో బాప్తిస్మం తీసుకున్న మనం, మనమే అతని ముందు పరచే వస్త్రాలుగా ఉండాలి. ఇప్పుడు మన పాపాల యొక్క ఎరుపు మరకలు బాప్తిస్మపు రక్షిత నీటిలో కొట్టుకుపోతున్నాయి మరియు మనం స్వచ్ఛమైన ఉన్నిలా తెల్లగా మారాము. మరణాన్ని జయించిన వ్యక్తిని అరచేతుల కొమ్మలతో కాకుండా అతని విజయపు నిజమైన ప్రతిఫలాలతో ప్రదర్శిoచుదాము. ఈరోజు పిల్లల పవిత్ర గీతంలో మనం చేరుతున్నప్పుడు, మన ఆత్మలు స్వాగతించే కొమ్మల స్థానాన్ని ఆక్రమించనివ్వండి: ప్రభువు నామంలో వచ్చేవాడు ధన్యుడు. ఇశ్రాయేలు రాజు ధన్యుడు.

 

క్రీతుకు చెందిన సెయింట్ ఆండ్రూ రాసిన "తాటి కొమ్మలపై" అనే ప్రసంగం నుండి (Divine Office)

 

 

 

 

మట్టి మట్టిని నిందించుకుంటుంది సృష్టికర్త కాదు: యెష 43:16-21; ఫిలి 3:8-14; యోహా 8:1-11 (Lent 5/ C)

మట్టి మట్టిని నిందించుకుంటుంది సృష్టికర్త కాదు

యెష 43:16-21; ఫిలి 3:8-14; యోహా 8:1-11 (Lent 5/ C)

“లోక పాపమును తీసివేయువాడు దేవుని గొర్రెపిల్ల” (Divine Office) 

మాతృ శ్రీసభ ఈ ఐదవ లెంట్ ఆదివారమున దేవుని దయా క్షమాపణ గురించిన పాఠాలను ఇంకా అందిస్తూనే ఉంది. వ్యభిచారంలో పట్టుబడిన ఒక స్త్రీని వేద శాస్త్రులు మరియు పరిసయ్యులు యేసు వద్దకు తీసుకువచ్చారు. వ్యభిచారంలో పట్టుబడిన ముగ్గురు స్త్రీలను గురించి మనం సువార్తలలో చూస్తున్నాము. కానీ పరిశుద్ధ సంప్రదాయం ముగ్గురు స్త్రీలలో ఏ స్త్రీ గురించి నేటి సువార్త పేర్కొంటు౦దో విశ్లేషించలేకపోతుంది. యేసుపై ప్రతీకారం విషయంలో పరిసయ్యులు మరియు ధర్మ శాస్త్రులు యేసును "పరీక్షించాలని" ప్రయత్నిస్తున్నట్లు సువార్తికుడు యోహాను వ్రాస్తున్నాడు (యోహాను 8:6). వారు తోరా (పాత నిబంధన మొదటి అయిదు పుస్తకాలు) లో నిర్దేశించిన విధంగా వ్యభిచారంలో పట్టుబడిన స్త్రీని రాళ్ళతో కొట్టడం ద్వారా మరణశిక్షను అమలు చేయడానికి ప్రయత్నించారు (లేవీ. 20:10; ద్వితీ. 22:22). వారు ఆ సందర్భాన్ని ఉపయోగించుకుని యేసును తన అనుచరుల దృష్టిలో అప్రతిష్టపాలు చేయడానికి కూడా ప్రయత్నించారు. ఇందుకు “నీవు ఏం చెప్తావు?” అని యేసును ప్రశ్నిస్తే అందుకు  అవును అని గాని  లేదా కాదు అని గాని  సమాధానం చెప్పకుండా, తన వ్రేలితో నేలపై వ్రాయడం మొదలు పెట్టాడు.

యేసు నేలపై ఏమని వ్రాసి ఉండవచ్చు? గ్రీకు పదం “గ్రాఫీన్” అంటే "వ్రాయు" అనే ప్రామాణిక గ్రీకు పదాన్ని సువార్త ఇక్కడ ఉపయోగించలేదు. కానీ “ఖండించడం” అనే అర్థం వచ్చే సమ్మేళన పదం  “కటా-గ్రాఫీన్” ను  ఉపయోగిస్తుంది. బహుశః  అతను మానవాళికి వ్యతిరేకంగా వున్న కొన్ని సాధారణ పాపాల జాబితాను నేలపై వ్రాస్తూ ఉండవచ్చు (యోబు 13:26). తిరుసభ  చరిత్రకారుడు యూసేబియుస్ -  గొప్ప గొప్ప వ్యక్తులు తెలివైనవి అని భావించే వాటిని గురించి ఊహించే స్వేచ్ఛను కలిగి ఉన్నారని ఎడెస్సా రాజు అబ్గారస్‌కు వ్రాసిన లేఖలో ప్రస్తావిసాడు. ఏదైనా నిర్ణయాత్మక పనిని చేయడానికి జ్ఞానులు  ఆలోచిస్తున్నప్పుడు అది భారవంతమైనప్పుడు దానిని చెప్పడం  కంటే వ్రాయడం చాలా ఉన్నతం అని గ్రోటియస్ పండితుడు చెప్పాడు. జెరోము మరియు అంబ్రోసు వంటి తిరుసభ పితృపాదులు  “ఈ దుష్టుల పేర్లు దుమ్ములో వ్రాయబడాలి. మట్టి మట్టిని నిందించుకుంటుంది కానీ తీర్పు నాది" అని  యేసు వ్రాసి యుండవచ్చు అని భావించారు. నిందించడానికైనా లేదా ఖండించడానికైనా తొందర పడకూడదని యేసు మనకు బోధిస్తున్నాడు. ప్రభువు ఈ విషయాన్ని వారి వారి మనస్సాక్షికి వదిలివేస్తున్నాడు. ఏమైనప్పటికీ, పాపం లేని వ్యక్తి మొదటి రాయి వేయాలనే అతని సవాలుకు ఎటువంటి స్పందన తన ప్రత్యర్ధులనుండి రాలేదు. యేసు తన కారుణ్య దయన ఆ స్త్రీని ఖండించనూలేదు లేదా ఆమె చేసినదానికి క్షమించనూలేదు. “ఇక పాపం చేయకు” అని ఆమెకు సలహా ఇచ్చినప్పటికీ,  అది ఆమెకు క్షమాపణ మరియు హెచ్చరికగా ముద్రవేసింది.

నేటి మానవ సమాజం స్త్రీల చావైన పాపాన్ని మాత్రమె ఎత్తి చూపిస్తుంది. ఇది విషాదం. కానీ వ్యభిచారి పురుషుడిని గురించి ఈ సమాజం ఎందుకు మాట్లాడదు? స్త్రీ ఖండించబడుతుంది. పురుషుడు స్వేచ్ఛగా విచ్చలవిడిగా తిరుగుతాడు. పురుషులు భయపడలేని లోకంలోని కొన్ని ప్రాంతలల్లో మహిళలు స్వేచ్ఛగా తిరగలేక పోవడం మనం ఇప్పటికీ చూస్తున్నాము. వారిపై జరిగే అత్యాచారం, శారీరక వేధింపులు, అవమానాలు ఊహాత్మకమైనవి కావు. బహుశః అవి అత్యంత లోతుగా పాతుకుపోయిన హింసాత్మక బాధను కలిగించే విధంగా ఏర్పడుతున్నాయి. ఎలాంటి  మతపరమైన వేడుకలలోనైనా లేదా సామాజిక మనస్సాక్షిని పెంచే పనిలోనైనా మహిళల బాధలు మరింత బలంగా, మరింత నిర్దిష్టంగా ప్రతిధ్వనించాల్సిన అవసరం లేదా? మరింత ప్రాముఖ్యమైన స్థానాన్ని కలిగి ఉండాల్సిన అవసరం లేదా? అన్నింటికంటే మించి, దుర్వినియోగాలను ఖండించడానికి, ప్రతి అణచివేతకు గురైన స్త్రీకి తెలివైన ప్రభావవంతమైన రక్షణను అందించడానికి మనం దగ్గరగా ఉండాల్సిన అవసరం లేదా?

నేటి సువార్త ద్వారా మనం తీర్పు చెప్పాలంటే, ఏడు ఘోరమైన పాపాలలో అత్యంత దారుణమైనది కామం కాదు, అహంకారం అని అనిపిస్తుంది. పరిసయ్యుల గర్వ స్వనీతి వైఖరి  దేవుని దయ కోసం అర్ధించవలసిన అవసరం లేదని వారిని ప్రభావితం  చేసింది. ప్రమాదంలో ఉన్న స్త్రీలాగే, మనం మన పాపాలను అంగీకరించి, ఇతరులను ఖండించడం కంటే దయ కోసం ప్రార్థించాలి. మన ఆదర్శాలలో మనం విఫలమైనప్పుడు కూడా, దేవుని దయ పాపికి విస్తరిస్తుందని మనం విశ్వసిస్తున్నాము. ఎందుకంటే మన పాపాలు కూడా మన పట్ల దేవుని శాశ్వత ప్రేమకు ఎటువంటి తేడాను కలిగించవు. పాపులుగా, మనమందరం ఇతరుల పాపాలను తీర్పు తీర్చడానికి అనర్హులం. మన అతిక్రమణలకు దేవునిచే దోషిగా నిర్ధారించబడతాము. అయినప్పటికీ, పాపం లేని మన న్యాయమూర్తి యేసు, పాపులకు తన దయా క్షమాపణను అందిస్తున్నాడు. యేసు కరుణ ద్వారా విమోచించబడిన మనం ఇకపై పాపం చేయకుండా దేవుని ప్రేమా శాంతిలో జీవించమని ఆహ్వానిస్తుంది మన తిరుసభ.

“ప్రభువు శిలువ మనకు జీవవృక్షంగా మారింది” ( Divine Office)