He Ascends to be in me Permanently Acts 1:1-11; Eph 1:17-23; Lk 24:46-53 ( 6/ C )

 

He Ascends to be in me Permanently

Acts 1:1-11; Eph 1:17-23; Lk 24:46-53 ( 6/ C )

"I am ascending to my Father and your Father, my God and your God". Alleluia.

Today, our Liturgy celebrates the Ascension of the Lord into heaven, 40 days after Easter. The Ascension of Jesus tells us that the Lord has completed his earthly work of our redemption. Through his numerous appearances to hundreds of people between the day of his Resurrection and the day of his Ascension, Jesus proved two things: first, that he was the promised Messiah who had come to redeem them. Secondly, he proved that those who persevere in their living faith shall also overcome death and inherit the Kingdom of God. They are assured that the Lord was with them and helped them in their work.

Jesus is totally and forever reunited with the Father. The actual words of Acts of the Apostles are that “a cloud took him from their sight” (Acts 1:9). A cloud in the Scripture is the symbol for God, just like the other symbols, like the thunder, lightning, mountain, wind, fire, tent, and so on. So, the expression that a cloud took him away means that God the Father took his incarnate Son back to himself. And that is also the meaning of Mark’s Gospel that the “Lord Jesus…was taken up into heaven”. His going away was forever, and they would not now find Jesus in the sky, up there in “heaven”. They are now called upon to “lower their eyes” and look down to the earth.

Today, on the feast of the Ascension, we remember the “exaltation” of Jesus, as he is raised to share equal glory with his Father. Jesus, before he leaves his disciples, gives them their mission.  They will be able to do what Jesus himself could not do: “He who believes in me will also do the works that I do, and greater works than these will he do because I go to the Father” (Jn 14:12-13). They will be able to preach the Gospel to the whole world. This mission involves the call to evangelize and continue the healing work of Jesus. They will receive the power from the Holy Spirit, and finally, they will never be alone.

Our Lord had instructed them to wait at Jerusalem for the gift of the Holy Spirit (Lk 24:49; Acts 1:4-5). At Jerusalem, they waited in expectation of the promised blessing. Has he not given us the same “exceeding great and precious promises” that we can desire for body and soul for eternity? Let us then wait for their accomplishment for our souls. In due time, “Jesus will come again from heaven in like manner as he went to heaven” (Acts 1:11) and then will that last promise be fulfilled, “I will come again and take you to myself, that where I am, there ye may be also (Jn 14:3).” In the mean time, he may find us with “our loins girt, and our lamps trimmed,” and ourselves as those who “wait for the coming of their Lord!”

 

“Today our Lord Jesus Christ ascended into heaven; let our hearts ascend with him.”

లోకానికి భిన్నమైన శాంతి: అపొ 15:1-2,22-29; ప్రక 21:10-14,22-23; యోహాను 14:23-29 (ఈస్టర్ 6/ సి)

 

లోకానికి భిన్నమైన శాంతి

ప్రభువు తన పవిత్ర వాక్కును జ్ఞాపకం చేసుకున్నాడు మరియు ఆయన తన ప్రజలను ఆనందంతో బయటకు తీసుకువచ్చాడు. అల్లెలుయా.

అపొ 15:1-2,22-29; ప్రక 21:10-14,22-23; యోహాను 14:23-29 (ఈస్టర్ 6/ సి)

ఒక రోజు, చిన్న థెరేసమ్మకు ఎంచుకోవడానికి వివిధ బహుమతులు అందించబడ్డాయి. ఆమె చిన్న వయస్సులో ఉన్నప్పటికీ, చాలా దృఢ సంకల్పంతో "నేను అన్నింటినీ ఎంచుకుంటాను" అని చెప్పింది. ఒక వయోజనురాలిగా, తిరుసభలో ప్రేమించబడాలని కోరుకోవడంలో ఈ ఎంపికను గ్రహించాలని ఆమె అర్థం చేసుకుంది. ఎందుకంటే ప్రేమ లేని శరీరం అర్థరహితం అవుతుంది. దేవుడు ప్రేమ మరియు అది తన ఏకైక కుమారుని మానవ రూపాంతరం ద్వారా దేవుని నుండి వచ్చిన అత్యున్నత సందేశం. ఆతని సర్వవ్యాప్త ప్రేమ నుండి “శాంతి” పుట్టింది. అందుకే ఆయన "శాంతి మీ కనుగ్రహించి వెళ్లుచున్నాను; నా శాంతినే మీ కనుగ్రహించుచున్నాను” (యోహాను 14:27) అని వచించాడు. మనకు శాంతి కావాలి కానీ చుట్టూ భయాలు మరియు హింసాత్మక చర్యలను మనం చూస్తున్నాము. మనం ఆయన వైపు తిరిగినపుడు, మనం శాంతిని మాత్రమే సాధిస్తాము. అది ఆయన సంపూర్ణ ప్రేమ ఫలం. లోకం ఇచ్చినట్లుగా ఆయన దానిని మనకు ఇవ్వడు (యోహాను 14:27), ఎందుకంటే యేసు శాంతి నిశ్చలత మరియు నిర్లక్ష్యత కాదు, కానీ దానికి పూర్తి వ్యతిరేకం. ఇది సోదరభావంగా మారే సంఘీభావం. మనల్ని మనం మరియు ఇతరులను కొత్త కళ్ళతో చూసే సామర్థ్యమును ఈ సంఘీభావం కల్పిస్తుంది. దీని నుండి  విషయ వస్తువులను ఉన్నవి ఉన్నట్లుగా రుజువర్తనంగా మరియు పారదర్శకంగా మనం చూడటానికి అనుమతించే గొప్ప ప్రశాంతత పుడుతుంది. అంతే గాని అవి కంటికి కనిపించే విధంగా మాత్రం కాదు.

ఈరోజు, మనం యేసు తన ఆత్మ అయిన పవిత్రాత్మ ద్వారా ఇచ్చిన శాంతి బహుమతి గురించి ధ్యానిస్తున్నాము. హీబ్రూ పదం “షెకినా” దేవునిలో మాతృ కోణాన్ని సూచిస్తుంది. ఎందుకంటే ఈ పదం స్త్రీలింగపరమైనది మరియు హీబ్రూ ప్రజ మతంలో యెహోవా సతిగా ఉపయోగించబడింది. సువార్తికుడు యోహాను పాత నిబంధనలోని ఈ భావానను గురించి ఎందుకు ఆలోచించలేదో, ప్రస్తావించ లేదో మనకు అర్ధం కాదు. ఆతని ఆ౦తర్య దృష్టా ఈ పదజాలం చాలా గంభీరమైన ప్రసున్నతి కలిగి ఉన్నది. అయితే, శాంతి అనే పదం హేబ్రియ భాషన “షాలోమ్”. “షాలోమ్” అంటే ఎప్పుడూ ఇబ్బందులు లేకపోవడం అని కాదు కానీ ప్రపంచ శాంతి కంటే అతి ఉన్నతమైనది. లోక బహుమతులు శరీరసమయాలు, ప్రాపంచిక విషయాలను మాత్రమె ప్రస్తావిస్తాయి. క్రీస్తు వరాలు శాశ్వతత్వం కోసం ఆత్మను సుసంపన్నం చేస్తాయి. ప్రపంచం అబద్ధమైన వ్యర్థాలను మరియు మనల్ని మోసం చేసే వాటిని ఇస్తుంది. క్రీస్తు గణనీయమైన ఆశీర్వాదాలను ఇస్తాడు, అవి మనల్ని ఎప్పటికీ నిరాశపరచవు. లోకం ఇస్తుంది మరియు లాగేసు కుంటుంది. క్రీస్తు ఎప్పటికీ మన నుండి తీసివేయబడని మంచి భాగాన్ని మాత్రమె ఇస్తాడు. ప్రపంచ శాంతి అజ్ఞానంతో ప్రారంభమవుతుంది, పాపంతో కూడి ఉంటుంది. అది అంతులేని ఇబ్బందులతో ముగుస్తుంది. క్రీస్తు శాంతి కృపతో ప్రారంభమవుతుంది, అనుమతించబడని పాపంతో కూడి ఉంటుంది మరియు శాశ్వత శాంతితో ముగుస్తుంది. మనలను చంపే బద్ధకం మరియు పునరుజ్జీవనం కలిగించే నిద్రల మధ్య వ్యత్యాసం వున్నట్లే, క్రీస్తు శాంతికి మరియు లోక శాంతికి మధ్య వ్యత్యాసం కూడా అంతే వుంటుంది.

తన అనుచరులైన మనకు ప్రభువైన యేసు అందించే శాంతిని మనం ఎలా పొందగలం? తన ఆత్మ, మనలో నివసించే పరిశుద్ధాత్మ బహుమతి మరియు తన ప్రేశిత క్రియ ద్వారా, మన కోపం, భయం మరియు గర్వం వంటి కోరికలను తనకు ఎలా అప్పగించాలో ప్రభువైన యేసు మనకు చూపిస్తాడు. తద్వారా మనం ఆయన శాంతి బహుమతిని పొందగలము. పరిశుద్ధాత్మ దేవుడు మన బలహీనతలో మనకు సహాయం చేసి మనలను బలపరుస్తాడు. క్రీస్తు వలె తెలివిగా జీవించడానికి వీలు కల్పిస్తాడు. గౌల్‌ అనే ప్రాంత సంఘ బిషప్ అయిన సీజరియస్ (470-542 AD), క్రీస్తులో ఎదగడానికి క్రీస్తు పాత్రతో శాంతిని అనుసంధానించాడు. ఆయన ఇలా అంటాడు, “నిజానికి, శాంతి అంటే మనశ్శాంతి, ఆత్మ ప్రశాంతత, హృదయ సరళత, ప్రేమ బంధం, దాతృత్వపు సహవాసం. ఇది ద్వేషాన్ని తొలగిస్తుంది, యుద్ధాలను నిలిపి వేస్తుంది, కోపాన్ని అణిచివేస్తుంది, గర్వాన్ని తొక్కుతుంది, వినయస్థులను ప్రేమిస్తుంది, అసమ్మతిని శాంతింపజేస్తుంది మరియు శత్రువులను అంగీకరించేలా చేస్తుంది. అది మరొకరికి చెందిన దానిని  కోరుకోదు”. ఒక క్రైస్తవుడు క్రీస్తు శాంతిని అమలు చేసినపుడు, దానిని క్రీస్తునందు తన పరిపూర్ణ పరిపక్వతకు చేరుతాడు. రాగ ద్వేషాలు కలిగిన భవభంధాల నుండి మనకు మనం విముక్తిని పొంద గలిగినపుడు మాత్రమే ఆ పరిపక్వతను సాధించగలము. మనం దేనినుండైనా, ఎవరి నుండైనా, మన దాతృత్వ చర్యల నుండైనా సరే, ఎటువంటి ఆశలు, పెట్టుకోనప్పుడు మాత్రమె ఆ నిర్లిప్తతను మనం సాధించగలం.

మనం కొన్నిసార్లు తప్పు చేయడానికి శోదించబడినప్పుడు లేదా క్రీస్తు శాంతికి విరుద్ధంగా చేసే క్రియ అంచున ఉన్నప్పుడు, పరిశుద్ధాత్మ మన ప్రవర్తనను గద్ధిస్తుంది. ప్రమాద సమయంలో కూడా, పరిశుద్ధ గ్రంథం నుండి ఒక వాక్కు మన మనస్సులలో తళుక్కున మెరుస్తూ గద్దింపుకు గురి చేస్తుంది (కీర్తన 32:8). అది పరిశుద్ధాత్మ మనల్ని తన త్రియేక దేవునితో ఐక్యతకు నడిపిస్తుంది. “సమాధానపరచువారు ధన్యులు; వారు దేవుని కుమారులనబడుదురు” (5:9).

“దేవుడు మీ ఉద్దేశాలను గ్రహిస్తాడు”  పునీత  అగుస్టీను

 

 

 

The Peace different from the World: Acts 15:1-2,22-29; Rev 21:10-14,22-23; Jn 14:23-29 (Easter 6/ C)

 

The Peace different from the World

The Lord remembered his holy word, and he brought out his people with joy. Alleluia.

Acts 15:1-2,22-29;  Rev 21:10-14,22-23; Jn 14:23-29 (Easter 6/ C)

One day, Saint Thérèse of the Child Jesus was offered various gifts to choose from, and she, with great determination, despite her young age, said: "I choose all." As an adult, she understood that this choice had to be realized in wanting to be loved in the Church, for a body without love would be meaningless. God is love, and it is the highest message from God through the incarnation of his only Son. From his all-encompassing love, "peace” is born: “My peace I give to you; my peace I leave with you”.  We want peace, and we see alarms and acts of violence all around. When we turn to him, we will only achieve peace, the fruit of his total love. He does not give it to us as the world does (cf. Jn 14:27), for the peace of Jesus is not stillness and carefreeness, but quite the opposite. It is solidarity that becomes brotherhood, the ability to look at ourselves and others with new eyes. From this is born a great serenity that allows us to see things as they are, and not as they appear.

Today, we reflect upon Jesus’ gift of peace through his Spirit, the Holy Spirit. Hebrew Shekinah hints at a maternal aspect in God, as the word is feminine and was used in Hebrew folk religion as the name of Yahweh’s consort. The evangelist John hardly thought of this in the Old Testament. However, the word for peace is shalom. Shalom never means simply the absence of trouble but ranks above the peace of the world. The world’s gifts concern the body and time. Christ's gifts enrich the soul for eternity. The world gives lying vanities, and that which will cheat us. Christ gives substantial blessings, which will never fail us. The world gives and takes. Christ gives a good part that shall never be taken away.  The world’s peace begins in ignorance, consisting of sin, and ends in endless troubles. Christ's peace begins in grace, consisting of no allowed sin, and ends at length in everlasting peace. As is the difference between a killing lethargy and a reviving refreshing sleep, such is the difference between Christ's peace and the world.

How can we attain the peace that the Lord Jesus offers us, his followers? Through the gift and work of his Spirit, the Holy Spirit who dwells within us, the Lord Jesus shows us how to yield our passions of anger, fear, and pride to him so we can receive his gift of peace. The Holy Spirit helps us in our weakness and strengthens us, enabling us to live as wisely as Christ. Caesarius of Arles (470-542 AD), an early church bishop in Gaul, linked peace with the character of Christ to grow in Christ. He says, "Peace, indeed, is serenity of mind, tranquility of soul, simplicity of heart, the bond of love, the fellowship of charity. It removes hatred, settles wars, restrains wrath, tramples on pride, loves the humble, pacifies the discordant, and makes enemies agree. It does not seek what belongs to another”. When a Christian exercises the peace of Christ, it is brought to perfection by Christ. We can only achieve it by detaching from things and persons. We can achieve detachment when we do not have any expectations from anything or anyone, even from our acts of charity.

The Holy Spirit will keep us right in matters of conduct when we are tempted, at times, to do something wrong and are on the very brink of doing it contrary to the peace of Christ.  Even in the moment of danger, a saying from the Bible flashes into our minds (Ps 32:8 ). May the Holy Spirit lead us to the Union with the Triune God. “Blessed are the peacemakers, for they shall be called the children of God” (Mt 5:9).

“God will perceive your intentions,” St Augustine

 

“దీని ద్వారా నీవు నావాడవని అందరూ తెలుసుకుంటారు” అపొ 14:21-27; ప్రక 21:1-5a; యోహా 13:31-33a,34-35 (ఈస్టర్ 5/C)

 

“దీని ద్వారా నీవు నావాడవని అందరూ తెలుసుకుంటారు”

అపొ 14:21-27; ప్రక 21:1-5a; యోహా 13:31-33a,34-35 (ఈస్టర్ 5/C)

“చీకటిలో వెలుగు ప్రకాశిస్తుంది, మరియు చీకటి దానిని ఎన్నడూ అధిగమించలేకపోయింది”

 

పునీత మదర్ థెరిసా గ్యాంగ్రీను వ్యాధి ఉన్న వ్యక్తికి చికిత్స చేయడం గమనించిన తర్వాత, ఒక అమెరికను జర్నలిస్టు ‘నాకు మిలియను డాలర్లు ఇచ్చినా అలా చేయను” అని అన్నాడు. అందుకు పునీత మదర్ థెరిసా ‘నేను కూడా చేయను... కానీ నేను దేవుని ప్రేమ కోసం అలా చేస్తున్నాను” అని సమాధానమిచ్చారు. స్వార్థం ఒక్కొక్కప్పుడు మనల్నిమానవ సంబంధాలలో బంధించి ఉంచుతుంది లేకపోతె సంబధాలను త్రెంచుతుంది. అయితే ఇతరుల పట్ల శ్రద్ధ చూపడం,  ‘మంచి పొరుగు’ వారిగా ఉండటం అనే విలువలను పాటించడం వలన మాత్రమె మనలను ఈ భవబంధాలనుండి విడిపించగలదు.

మన రక్షకుడు ఈ లోకంనుండి నిష్క్రమించిన తర్వాత, భూమిపై మానవుల మధ్య తాను చేపట్టిన పని శాశ్వతంగా నిలిచి ఉండేలా ఏర్పాటు చేశాడు. తన ఆత్మ వహితులైన జనుల సమాజ ఏర్పాటుతో దానిని ప్రతిష్టాపన చేశాడు. తన నూతన ఉజ్జీవ సంస్కరణ శక్తితో ప్రభువు తన జనులను కలసి కట్టుగా వుంచేటటువంటి ఉద్దేశించిన బంధాలు మూడు. మూడు పేటల త్రాడు త్వరగా తెగిపోదు! అందుకేనెమో యేసు మూడు పేటల బంధాన్నినిబంధనగా చేసాడు. అవి ప్రథమంగా క్రీస్తునందు విశ్వాసం. రెండు  ఒకరినందు మరొకరికి ప్రేమ. మూడవది లోక రక్షణ కోసం మన సర్వత్ర ప్రయత్నం. ఇవి క్రీస్తు శిష్యరికానికి కలిగిన మూడు ఆవిష్కరణలు. వీని ద్వారా సంఘం నిజమైన ఐక్యతలో స్థిరపడుతుంది. రక్షకుడు, నేటి సువార్త భాగంలో ఒకరియందు మరొకరికి  ప్రేమ" అనే అంశంపై ప్రత్యేకత చూపిస్తున్నాడు.

"మనకు అనుగ్రహింపబడిన పరిశుద్ధాత్మద్వారా దేవుని ప్రేమ మన హృదయములలో కుమ్మరింపబడియున్నది” అని అపొస్తలుడైన పౌలు మనకు చెబుతున్నాడు (రోమ 5:5). యేసు క్రీస్తు ప్రతీ అనుచరుని లక్షణం ప్రేమ. ఈ ప్రేమ గత గాయాలను క్షమించి మరచిపోవడానికి,  ప్రతీకార గాయానికి బదులుగా స్వస్థపరచి పునరుద్ధరించడానికి సిద్ధంగా ఉంటుంది. క్షమాపణ, శాంతి, క్షమాపణ మరియు సయోధ్యకు యేసు సిలువ మాత్రమే మార్గం. యేసుక్రీస్తు తన మరణ పునరుత్థానముల ద్వారా మన కోసం గెలుచుకున్న మహిమా విజయం ప్రతీ సైతాను విధానాన్ని ఓడిస్తుంది. ఆయన తన శిష్యులను నిస్వార్థంగా ప్రేమించాడు. వారిని త్యాగపూరితంగా ప్రేమించాడు. వారిని అర్థం చేసుకొని ప్రేమించాడు. ఆయన వారిని క్షమించేలా ప్రేమించాడు. ఇది క్రైస్తవ శిష్యత్వానికి బాహ్య సంకేతం. అందుకే ఆయన స్పష్టంగా ఇలా అన్నాడు, “మీరు ఒకరినొకరు ప్రేమిస్తే, దీని ద్వారా మీరు నా శిష్యులని అందరు తెలుసుకుంటారు" (యోహా 13:35). మనం ఆయన ప్రేమను, సత్యాన్ని స్వీకరించి, ఆయన ఆత్మను అనుమతిస్తే, ఆయన ఆత్మ మన హృదయాలను మరియు మనస్సులను శుద్ధి చేస్తుంది. పరివర్తన చెందిస్తుంది. ఇది కొలతలు, సరిహద్దులు లేదా స్థాయిలు లేకుండా ప్రేమించడానికి, వంతెనలు, పరిమితు లేకుండా క్షమించడానికి, ప్రతిఫలం లేకుండా సేవ చేయడానికి అవసరమైన అంతర్గత స్వేచ్ఛ, ఆనందం మరియు బలాన్ని కనుగొనడానికి మనకు వీలు కల్పిస్తుంది యేసు ప్రేమ. ఇటువంటి ప్రేమ సామాజిక న్యాయం మరియు ధర్మాన్ని ప్రతిబింబిoపచేస్తుంది.

19వ శతాబ్దపు అధికారిక పత్రం (ఎన్సైక్లికల్) "రేరుం నోవారుం" ద్వారా తిరుసభ "పొరుగువారి ప్రేమ" లోని భావాన్ని దాని పరమార్థాన్ని చక్కగా వివరించింది. ఇది వ్యక్తి గౌరవం, సాధారణ మానవ మంచితనం, అందునా పారిశ్రామిక మూలధనం  కూలీల కష్టార్జితాల మధ్య కలిగియున్న సంబంధం గురించి చెపుతుంది. అదేవిధంగా వారి మధ్య కలిగియుండవలసిన సంఘీభావపు ప్రాముఖ్యతను కుడా నొక్కి చెబుతుంది. పరస్పర గౌరవం, న్యాయమైన విధానాలు మరియు సామాజిక శ్రేయస్సు కోసం ఉమ్మడి నిబద్ధతపై నిర్మించిన సమాజాన్ని ఈ అధికారిక పత్రం సమర్థిస్తుంది (పోపు లియో 13). ప్రేమను అభ్యసించడంలో మరొక అంశం మనల్ని మరియు ఇతరులను స్వస్థపరిచే శక్తిని కలిగి ఉంది. ప్రేమించడం అంటే స్వీకరించేవారిని మరియు ఇచ్చేవారిని కూడా స్వస్థపరచడం. ప్రేమించాలని నిర్ణయించుకోవడం అంటే జీవితానికి పూర్తి అంగీకారంతో ఉండటం. ఇది ఒక ఎంపిక అంతేకాని  కేవలం ఒక భావన కాదు. మనం ప్రేమించే, శ్రద్ధ వహించే, స్వస్థపరిచే, సహాయం చేసే మరియు క్షమించే వ్యక్తులుగా ఉండాలని ఎంచుకున్నప్పుడు, మన జీవితం ఎలా ఉండాలో అని అనుకున్నప్పుడు అలాగునే మనం కూడా ఎదుగుతాము.  దానిలో వేరే మార్గం కన్పించదు. అందువల్లనే యేసు నొక్కి చెబుతున్నాడు, 'నేను మిమ్మల్ని ప్రేమించినట్లుగా ఒకరినొకరు ప్రేమించుకోనుడి”.

 

"నేను మీకు ఒక కొత్త ఆజ్ఞ ఇస్తున్నాను: నేను మిమ్మల్ని ప్రేమించినట్లుగా ఒకరినొకరు ప్రేమించుకొనుడి"

“By this all shall know you are Mine” Acts 14:21-27; Rev 21:1-5a; Jn 13:31-33a,34-35 (Easter 5/ C)

 

“By this all shall know you are Mine”

Acts 14:21-27; Rev 21:1-5a; Jn 13:31-33a,34-35 (Easter 5/ C)

“The light shines in the darkness, and the darkness has never been able to overpower it”

After watching Mother Teresa care for a man with gangrene, an American journalist remarked, “I wouldn’t do that for a million dollars.” Mother Teresa replied, “Neither would I… but I do it for the love of God.” Selfishness, at times, keeps us shut in human relations with others. Caring for others and being good neighbors to them frees us from the works of the flesh.

Upon our Savior's departure from the world, he made provision for the perpetuity of his work upon earth and among men. He did this by constituting a community of his spirit-filled people. They are united by the bond of his new reformative strength. The bond which the Lord intended to knit his people together was three, and “a threefold cord is not quickly broken.” Faith in Christ (1), love for one another (2), and benevolent effort for the world's salvation (3). This is the threefold cord of Christian discipleship by which the Church is to be cemented into a true unity. The Savior, in today’s Gospel passage, lays stress upon the second, that is, “love for one another”.

Paul the Apostle tells us, “Love has been poured into our hearts through the Holy Spirit, which has been given to us” (Rom 5:5). The distinctive mark of every disciple and follower of Jesus Christ is love. This love is ready to forgive and forget past injuries, to heal and restore rather than inflict revenge and injury. The cross of Jesus is the only way to pardon, peace, forgiveness, and reconciliation. Every other way will fail or fall short of the glory and victory that Jesus Christ has won for us through his death and resurrection. He loved his disciples selflessly. He loved them sacrificially. He loved them understandingly.  He loved them forgivingly. It is an outward sign of Christian discipleship. That’s why he clearly said, “By this shall all men know that you are my disciples, if you have love one for another” (Jn 13:35). If we embrace his love, truth, and allow his Spirit, his Spirit will purify and transform our hearts and minds. It will enable us to find the inner freedom, joy, and strength we need to love without measure, boundaries, or gradation, or even without bridges to forgive without limit, and to serve without reward. It reflects upon social justice and righteousness.

The 19th-century Encyclical “Rerum Novarum” brings the meaning of “love of neighbor”. It emphasizes the dignity of the human person, the common good, and the importance of solidarity in the context of the relationship between capital and labor. The encyclical advocates for a society built on mutual respect, fair policies, and a shared commitment to the well-being of all (Pope Leo XIII). Another aspect of practicing love has the power to heal ourselves and others. To love is to heal, both those who receive and those who give it. To decide to love is to be fully open to life. It is a choice and not just a feeling. When we choose to be loving, caring, healing, helping, and forgiving persons, we grow towards what our life is meant to be. There’s no other way. So, Jesus insists strongly, ‘Love one another, as I have loved you.

 

“I give you a new commandment: love one another just as I have loved you”

“నేను వారిని ఎరుగుదును మరియు వారు నన్ను వెంబడిస్తారు” అపొ 13:14,43-52; ప్రక 7:9,14b-17; యోహాను 10:27-30 (ఈస్టర్ 4/C)

 

“నేను వారిని ఎరుగుదును మరియు వారు నన్ను వెంబడిస్తారు”

అపొ 13:14,43-52; ప్రక 7:9,14b-17; యోహాను 10:27-30 (ఈస్టర్ 4/C)

“ఎన్నుకోబడిన వారి దృష్టి దేవుని వైపు చూస్తారు” (Divine Office)

 

పాస్క కాలపు నాల్గవ ఆదివారంను “గుడ్ షెపర్డ్” ఆదివారం అని కూడా పిలుస్తారు. యేసు తనను తాను “మంచి కాపరి” అని పిలుచుకోవడం ద్వారా తన అధికారాన్ని సవాలు చేస్తున్నాడు (యోహా 10:11). సేవా జీవితానికి సంబంధించిన చాలా వృత్తులు ఒక కుటుంబం నుండి మాతృ తిరుసభ వరకు, ఒక సామాన్య కుటుంబంలోని తండ్రి నుండి పొత్తు కథోలిక తిరుసభ కుటుంబ  పరిశుద్ధ పోప్ తండ్రి గారి వరకు పోషింప బడుతున్నాయి. ఫ్రెంచ్ జెస్యూట్ గురువు, శాస్త్రవేత్త మరియు తత్వవేత్త అయిన తెయిల్‌హార్డ్ దే షార్దిన్ ఒకసారి ఇలా అన్నాడు, “నేను ఇప్పుడు ఇలా వున్నాను అంటే నా కుటుంబంవల్లనే. నా అభిప్రాయాలు, నా ఇష్టాలు మరియు అయిష్టాలు, నా విలువలు మరియు తీర్మానాలు చాలా వరకు నేను వచ్చిన కుటుంబం ద్వారానే నాలో రూపొందించబడ్డాయి.” అదేవిధంగా ప్రతీ తల్లిదండ్రులు తమ తమ కుటుంబ విశ్వాసపు జీవితానికి ముఖ్యమైన కాపరులుగా వుంటున్నారు. ఈ పాత్రను నెరవేర్చడంలో, తల్లిదండ్రులు లేదా కాపరులు తరతరాలుగా ఆధ్యాత్మిక అవసరాలను తీర్చే యేసు పిలుపు అనే విత్తనాలను నాటాలి.

దేవుడు తన నిబంధన సంబంధాన్ని మరియు తాను ఎన్నుకున్న ప్రజల పట్ల తాను కలిగియున్న శ్రద్ధను వివరించడానికి  “గొర్రెల కాపరి” అనే సారూప్య ప్రతిరూప ఉదాహరణను ఉపయోగిస్తాడు (కీర్త 80:1; 100:3). తన యవ్వనంలో తన తండ్రి మందను కాచిన దావీదును దేవుడు తన ప్రజలైన ఇశ్రాయేలుకు కాపరిగా అభిషేకించబడిన రాజుగా పిలిచాడు (యెహె 37:24). దావీదు వంశానికి చెంది దేవునిచే అభిషేకించబడిన రాజు అయిన యేసు, తన సంరక్షణకు అప్పగించబడిన ప్రజలందరికీ తనను తాను “మంచి కాపరిగా” పిలచుకున్నాడు (యోహా 10:29). ప్రభువైన యేసు మన ఆత్మలకు మంచి కాపరి మరియు సంరక్షకుడు అని అపొస్తలుడైన పేతురు మనకు చెబుతున్నాడు (1 పేతు 2:25). తనకు అప్పగించబడిన తన ప్రతి గొర్రెను ఆయన నిశితంగా మరియు వ్యక్తిగతంగా కాపాడుతాడు. ఆయన మనలోని ప్రతి ఒక్కరినీ తన శత్రువు అయిన సాతాను ఉచ్చుల నుండి కాపాడుతూ, తనను అనుసరించమని వ్యక్తిగతంగా పిలుస్తున్నాడు (యోహా 8:44). ప్రభువు మనలను మంచి పచ్చిక బయళ్ళు అయిన పరిశుద్ధాత్మ చెంతకు (యోహా 4:14; 7:38-39) నడిపిస్తున్నాడు. మనం ఆయన వాక్కును భుజించి, పరిశుద్ధాత్మ జీవజలాన్ని సేవిస్తే, ఆయన మహిమ మరియు గౌరవం కోసం ప్రతిరోజూ జీవించడానికి అవసరమైన పోషణ మరియు బలాన్ని మనం కనుగొనగలము.

అలెగ్జాండ్రియాకు చెందిన సిరిల్ (క్రీ.శ. 376-444) అనే పితృపాదుడు "వినుము" అనే పదం యేసు బోధించిన దానికి విధేయతను సూచిస్తుందని చెప్పాడు. యేసు వాక్కును వినే వ్యక్తులు ఆయనకు చెందినవారు. యేసుకు తెలియనివారు లేనే  లేరు. కానీ తెలుసుకోవడం అంటే ఆయన కుటుంబంలో భాగం కావడం అని అర్ధం. కాబట్టి, "నావాళ్ళు నాకు తెలుసు" (యోహాను 10:27) అని యేసు చెప్పినప్పుడు, ఆయన మనల్ని స్వీకరిస్తాడనీ, తనతో తన శాశ్వత ఆధ్యాత్మిక సంబంధాన్ని మనకు అందిస్తాడని అర్థం. ఆయన మనలా మారినప్పటి నుండి, ఆయన మానవులందరినీ తన బంధువులుగా చేసుకున్నాడు. అదే మానవ స్వభావాన్ని తాను పంచుకున్నాడు. క్రీస్తులో ఏకీకృత మానవ జాతి అనే భావన అన్ని రకాల మానవుల స్వాభావిక గౌరవాన్ని మరియు సామాజిక న్యాయం ప్రాముఖ్యతను కూడా నొక్కి చెబుతుంది (రేరం నోవారం – పోపు లియో 13). ఆయన మనుష్యవతార కారణంగా మనమందరం క్రీస్తుతో ఒకే ఆధ్యాత్మిక సంబంధంలో ఐక్యంగా ఉన్నాము. అయినప్పటికీ ఆయన పవిత్రత పోలికను కాపాడుకోని వారు ఆయన నుండి దూరం చేయబడతారు... ". నా గొర్రెలు నన్ను అనుసరిస్తాయి" అని క్రీస్తు చెప్పాడు. దేవుని కృప ద్వారా, మనం"దేవుని బిడ్డలము" (మత్త 5:9) గానే వుంటాము కానీ ఇకపై ఎన్నటికి అపవాది నీడలకు లోబడి ఉండలేము.

పునీత అగుస్టీను ఇలా అంటాడు, “మీరు ఆయనను విడిచిపెట్టకపోతే దేవుడు మిమ్మల్ని విడిచిపెట్టడు”. మనం ఆయనను విడిచిపెట్టకపోతే ఆయన మనలను ఎన్నటికీ విడిచిపెట్టడు. దేవుడిని, తిరుసభను లేదా ఇతరులను నిందించకూడదు. ఎందుకంటే మన విశ్వసనీయత సమస్య అనేది మన స్వయం కృతం. దేవుడు ఎవరికీ తన కృపను తిరస్కరించడు. నిరాకరించడు. దేవుని కృపను దృడoగా పొందుకోవడానికి ఇది మనకు బలమై ఉన్నది. ఇది మన యోగ్యత కాదు. కేవలం ఆయన “కృప” మాత్రమె. యేసు  సహవాసంలో ఉన్నవారు యేసుకు చెందినవారుగా శాశ్వత ఆనందాన్ని పొందుతారు. అపోస్థలుడు పేతురు గారి వారసుడు నవ పోపుగారు లియో (సింహరాయులు) 14 వారి ఆథ్యాత్మిక నడిపింపు మనలను దేవుని ప్రణాళికలో భాగస్తులను చేయ వలెనని ప్రార్ధన చేద్దాం.

“మన హృదయాలను ఉత్తేజపరుద్దాం, మన విశ్వాసాన్ని తిరిగి ఉత్తేజపరుద్దాం...” (Divine Office)

 

“I know them and they follow Me” Acts 13:14,43-52; Rev 7:9,14b-17; Jn 10:27-30 (Easter 4/ C)

 

“I know them and they follow Me”

Acts 13:14,43-52; Rev 7:9,14b-17; Jn 10:27-30 (Easter 4/ C)

“the elect look upon the face of God” (Divine Office)

 

The fourth Sunday of Easter is also called Good Shepherd Sunday. Jesus challenges his authority by calling himself the Good Shepherd (Jn 10:11). Most vocations to a life of service are nurtured from a family to the Universal Church, from a Daddy in a family to the pope in the universal Church. The French Jesuit, scientist, and philosopher, Teilhard de Chardin, once said, “It was in my family that I became who I am. Most of my opinions, of my likes and dislikes, of my values and judgments, were molded by the family I came from.” Parents remain the most important shepherds of the faith. In fulfilling this role, parents or shepherds should sow the seeds of Jesus’ call that will serve the spiritual needs of the generations.  

God uses the image of a shepherd to describe his covenant relationship and care for his chosen people (Ps 80:1 and 100:3). God called David, who shepherded his father's flock in his youth, to be the anointed king shepherding his people Israel (Ezk 37:24). Jesus, God’s anointed King, from the tribe of David, called himself the Good Shepherd of all the people entrusted to his care (Jn 10:29). Peter the Apostle tells us that the Lord Jesus is the Good Shepherd and Guardian of our souls (1 Pt 2:25). He keeps a close and personal watch over every one of his sheep entrusted to him. He calls each of us personally by name to follow him, protecting us from the snares of our enemy, Satan (Jn 8:44). The Lord leads us to good pastures, the Holy Spirit (Jn 4:14; 7:38-39). If we feed on his word and drink from the living water of the Holy Spirit, we will find the nourishment and strength we need to live each day for his glory and honor.

Cyril of Alexandria (376-444 AD) says that the word hear implies obedience to what Jesus says. People who hear him belong to him. No one is entirely unknown to Jesus, but to be known is to become part of his family. Therefore, when Jesus says, “I know mine” (Jn 10:27), he means he will receive us and give us a permanent mystical relationship with himself. Since he became like one of us, he has made all human beings his relatives, sharing the same human nature. The concept of a unified human race in Christ emphasizes the inherent dignity of all human beings and the importance of social justice (Rerum Novarum - Pope Leo XIII), too. We are all united to Christ in a mystical relationship because of his incarnation. Yet those who do not preserve the likeness of his holiness are alienated from him... “My sheep follow me,” says Christ. By the grace of God, we are no longer subject to the shadows of the devil but “children of God” (Mt 5:9).

Saint Augustine says, “God will not leave you if you do not leave him”. He will not abandon us if we do not abandon him. Let us not blame God, nor the Church, nor others, because the problem of our fidelity is ours. God does not deny his grace to anyone. This is our strength to hold fast to God’s grace. It is not a merit of ours. We have simply been “graced.”  Those who are consciously in communion with Jesus will have the lasting joy of belonging to Jesus. May the infallible teaching of Pope Leo XIV be our strength. 

“Let us stir up our hearts, rekindle our faith,..” (Divine Office)