The Inevitable Mission to Preach Is 35:1-6,10; Js 5:7-10; Mt 11:2-11

 

The Inevitable Mission to Preach

Is 35:1-6,10; Js 5:7-10; Mt 11:2-11

John is the voice, and Christ is the Word

The third Sunday of Advent is traditionally called Gaudete Sunday. Gaudete is the Latin word meaning “rejoice.” This Sunday is so named because “Rejoice” is the first word in the entrance antiphon for today’s Mass, taken from Philippians 4:4-5: “Rejoice in the Lord always; again I say, rejoice! The Lord is near.” Some people mark this Sunday on their Advent wreath with a pink candle instead of a purple candle. This Sunday is a joyful reminder that our salvation is found in visiting the glory of God, as manifested to us.

Today, just as on the previous Sunday, the Church presents to us the figure of John the Baptist. John was a final prophet before Christ of firm character—both in his way of life and in his fidelity to the Truth—which cost him imprisonment and martyrdom. Even from prison, he speaks effectively to Herod. John teaches us how to unite firmness of character with humility: “The one who is coming after me, whose sandal strap I am not worthy to untie” (Jn 1:27); “He must increase; I must decrease” (Jn 3:30). He rejoices that Jesus baptizes more people than he does, for he considers himself only “the one who has the bride is the bridegroom; the best man” (Jn 3:29).

John teaches us to take our journey on earth seriously. We need to be coherent Christians in leading our lives as children of God. How would Mary and Joseph have prepared for the birth of Jesus Christ? How did John prepare the teaching of Jesus? Considering their preparation, we should prepare to commemorate the birth of Jesus and to welcome his second coming at the end of time. Saint Cyril of Jerusalem says: “We preach not one advent only of Christ, but a second also, far more glorious than the former. For the former gave a view of his patience, but the latter brings with it the crown of a divine kingdom.”

“ ‘Now after John was arrested, Jesus came into Galilee, preaching the gospel of God, says: ‘The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand: repent, and believe in the gospel’’ (Mk 1:14-15). The Catechism of The Catholic Church (541), quoting this Markan text, teaches ‘to carry out the will of the Father Christ inaugurated the kingdom of heaven on earth’. Now the Father’s will is ‘to raise us to share in his own divine life’. He does this by gathering us around his Son, Jesus Christ. We, as the Church, and being saved individually, have the mission to preach the gospel boldly.

 

“The Lord will come without delay. He will bring to light what darkness hides.”

అనివార్యమైన ప్రబోధన లక్ష్యం యెష 35:1-6,10; యోహా 5:7-10; మత్త 11:2-11

 

అనివార్యమైన ప్రబోధన లక్ష్యం

యెష 35:1-6,10; యోహా 5:7-10; మత్త 11:2-11

యోహాను స్వరం మరియు క్రీస్తు వాక్కు 

ఆగమన కాలపు మూడవ ఆదివారం సాంప్రదాయకంగా “గౌదాతే” ఆదివారంగా  పిలువబడుతుంది. లతీను భాషా పదం “గౌదాతే” అంటే "ఆనందించండి" అని అర్థం. ఈ ఆదివారం గురువు సమర్పించే నేటి పూజా ప్రవేశ వచనంలోని (యాంటీఫోన్‌) మొదటి పదం "ఆనందించండి". కాబట్టి ఈ ఆదివారంను అలాంటి పేరున పిలువబడింది. సాధారణంగా పూజకు ముందు ప్రవేశ గీతమునకు బదులుగా ఇటువంటి ప్రవేశ వచనములను గురువు చెబుతారు. ప్రవేశ గీతములు సర్వ సాధారణమవ్వడం వల్ల ఇటువంటి మంచి వాక్యాలను మనం చాలా సమయాల్లో కోల్పో వలసివస్తుంది. ఈ ప్రవేశ వచనాలు వంద శాతం పరిశుద్ధ గ్రంధ వాక్యాలే!! నేటి “గౌదాతే” పదం కూడా పరిశుద్ద గ్రంధ వాక్యమే!! ఇది ఫిలిప్పీయులకు వ్రాయ బడిన పత్రిక 4:4-5 నుండి తీసుకోబడింది: "ఎల్లప్పుడూ ప్రభువులో ఆనందించండి; మళ్ళీ నేను చెప్తున్నాను, ఆనందించండి! ప్రభువు దగ్గరలో ఉన్నాడు" అని భక్త పౌలుడు తన ఫిలిప్పియ సంఘాన్ని ఉత్తేజ పరుస్తాడు. కొంతమంది ఈ ఆదివారం తమ ఆగమనకాలపు ఉట్టి (wreeth) లేదా ఆగమానపు పుష్ప గుచ్చమునకు పెట్టిన ఊదా రంగు కొవ్వొత్తికి బదులుగా గులాబీ రంగు కొవ్వొత్తితో గుర్తుంచుకుంటారు. ఇది కథోలిక కుటుంబ సంప్రదాయం. బహుశః మీ ఆలయాలలోనే మీరు ఈ తంతును చూసి వుంటారు. ఇళ్ళల్లోనికి చిన్నపాటి పశువుల పాక లేదా క్రిస్టమస్ Tree తప్ప ఈ wreeth సంప్రదాయ తంతు ఇంకా అంతగా చోటు చేసులోలేదు అనుకుంటాను. నేటి పఠనాలు  మనకు తెలియ చేస్తున్నట్లుగా దేవుని మహిమను సందర్శించడంలో మన రక్షణ కనుగొనబడుతుందని ఒక ఆనందకరమైన జ్ఞాపిక వుంటుంది ఈ ఆదివారం!

ఈరోజు గత ఆదివారం వలెనే తిరుసభ మనకు బాప్తిస్మ యోహాను మూర్తిని అందిస్తుంది. యోహాను తన జీవన విధానంలో మరియు సత్యం పట్ల తన విశ్వసనీయతలో దృఢమైన వ్యక్తిత్వం కలిగిన వ్యక్తి. అందు వలన అతనికి జైలు శిక్ష మరియు బలిదానం ఒక వరమయ్యాయి. జైలు నుండి కూడా, అతను హేరోదుతో ప్రభావవంతంగా మాట్లాడాడు. తప్పును మరియు అధర్మాన్నిఖండించాడు. యోహాను  స్వభావ దృఢత్వాన్ని వినయంతో ఎలా ఏకం చేయాలో : “నా వెనుక వచ్చువాడు, ఆయన చెప్పుల పట్టీని విప్పుటకైనా నేను అర్హుడిని కాదు” (యోహా 1:27); “ఆయన హెచ్చింప బడాలి; నేను తగ్గింపు బడాలి” (యోహా 3:30) అన్న వాక్యంతో మనకు బోధిస్తున్నాడు.  తనకంటే ఎక్కువ మందికి యేసు బాప్తిస్మం ఇస్తున్నందుకు అతను సంతోషించాడు. ఎందుకంటే అతను తనను తాను “పెండ్లి కుమార్తె గాన్నూ, యేసు “ఉన్నవాడు”, పెండ్లికుమారుడు మరియు ఉత్తమ పురుషుడు” (యోహా 3:26) అని భావించాడు.

 మన భూలోక ప్రయాణాన్ని తీవ్రతరం చేసుకోమని  యోహాను మనకు బోధిస్తున్నాడు. దేవుని బిడ్డలుగా మన జీవితాలను గడపడంలో మనం త్రికరణంగా స్థిరమైన క్రైస్తవులుగా ఉండాలి. యోసేపు యేసుక్రీస్తు జననానికి ఎలా సిద్ధమై ఉండేవారు? యోహాను యేసు బోధనకు ఎలా సిద్ధం చేశాడు? వారి తయారీని పరిగణనలోకి మనం తీసుకుంటే, యేసు జననాన్ని జ్ఞాపకం చేసుకోవడానికి మరియు ఆయన రెండవ రాకడను స్వాగతించడానికి మనం ఎంతగా సిద్ధం కావాలో అర్ధ మవుతుంది. జెరూసలేం పునీత సిరిల్ : “మేము క్రీస్తు రాకను మాత్రమే కాదు, రెండవ రాకను కూడా ప్రకటిస్తున్నాము. ఇది మునుపటి రాక కంటే చాలా మహిమాన్వితమైనది. ఎందుకంటే మొదటిది తన సహనాన్ని చూపిస్తుంది, కానీ తరువాతిది దానితో దైవిక రాజ్యపు కిరీటాన్ని తెస్తుంది” అని అంటున్నాడు.

“ ‘యోహాను బంధించబడిన తరువాత, యేసు గలిలయకు వచ్చి దేవుని సువార్తను ప్రకటిస్తూ, ‘సమయం పూర్తయింది, దేవుని రాజ్యం దగ్గరపడింది: పశ్చాత్తాపపడి సువార్తను నమ్మండి’ (మార్కు 1:14-15) అని  అన్నాడు. సువార్తికుడు మార్కు వచనాన్ని ఉటంకిస్తూ, కథోలిక సంఘం తన సత్యోపదేశ సంక్షేమ బోధన  (541), ‘తండ్రి చిత్తాన్ని నెరవేర్చడానికి, మరియు భూమిపై పరలోక రాజ్యాన్ని క్రీస్తుప్రారంభించాలని’ బోధిస్తుంది. ఇప్పుడు తండ్రి తన చిత్తం ‘తన స్వంత దైవిక జీవితంలో పాలుపంచుకోవడానికి మనల్ని ఉత్తేజపరుస్తుంది’. ఆయన తన కుమారుడైన యేసుక్రీస్తు వైపు మనల్ని ఆకర్షించడం ద్వారా ఈ పనిని పరిపూర్తి చేస్తున్నాడు. సంఘంగా మరియు రక్షణ పొందుకున్న క్రైస్తావునిగా ఆ  సువార్తను ప్రకటించే ధైర్య లక్ష్యo మనకు  ఉందా???

 

“ప్రభువు ఆలస్యం చేయకుండా వస్తాడు. చీకటి దాచిపెట్టిన దానిని ఆయన వెలుగులోకి తీసుకోస్తాడు.”

 

The Coming of the Holy and True One Is 11:1-10; Rom 15:4-9; Mt 3:1-12

 

The Coming of the Holy and True One

 

Is 11:1-10; Rom 15:4-9; Mt 3:1-12

“When the great King comes, the hearts of men will be made pure.”

 

In her concern for our salvation, our loving mother, the Church, uses the season of Advent to teach us to be grateful for the great blessing and be prepared for the second coming of Christ.

 

The prophet Malachi speaks of God’s “two comings”. The first coming speaks of the “Lord whom we (you) seek will come suddenly to his temple” (Mal 3:1); and “another coming” warns us, “Look, the Lord almighty will come, and will endure the day of his entry… who will stand in his sight? (Mal 3:2). He comes like a refiner’s fire, a fuller’s herb cleansing every stain. St Paul also speaks of these two comings to Titus. He says that the grace of God the Savior has appeared to all men, instructing all to put aside impiety and worldly desires and live temperately, uprightly, and religiously in this present age; (and) waiting for the joyful hope, the appearance of the glory of our great God and Savior, Jesus Christ (Tit 2:11-14).

 

These “two comings” speak of two aspects related to our Savior. At the “first coming”, he who was with God before the ages, wrapped in swaddling clothes in a manger from a virgin at the fullness of time. On his second arrival, he will be clothed in light like a garment. In the first coming, he endured the cross, despising the shame; in the “second coming”, he will be in glory, escorted by an army of angels. At the first coming, the angels sang, “Blessed is he who comes in the name of the Lord”. At the “second coming”, he will not come to be judged, but to judge us.

 

Jesus says, “About that hour no one knows, neither the angels nor the Son” (Mt 24:36). It is not for us to know times or moments. He has kept those things hidden so that we may keep watch. If he had revealed the time of his coming, his coming would have lost its savor. Keep watch. When the body is asleep, nature takes control of us. When deep listlessness takes possession of the soul, for example, faint-heartedness or melancholy, the enemy overpowers it and makes it do what it does not will. The force of nature, the enemy of the soul, is in control. When the Lord commands us to be vigilant, he means vigilance in both the body against the tendency to sleep; in the soul, against lethargy and timidity. St Ephraim, quoting Ps 138, says, “Wake up, you just, and I have risen, and am still with you; and again, “Do not lose heart” (Rev 1:8).

 

“…behold, your king is coming to you. Sion, do not be afraid: your salvation is at hand”.

 

 

 

 

పరిశుద్ధుడు మరియు సత్యవంతుడు వచ్చుచున్నాడు యేష 11:1-10; రోమా 15:4-9; మత్త 3:1-12

 

పరిశుద్ధుడు మరియు సత్యవంతుడు వచ్చుచున్నాడు

యేష 11:1-10; రోమా 15:4-9; మత్త 3:1-12

“గొప్ప రాజు వచ్చినప్పుడు, మనుష్యుల హృదయాలు పవిత్రం చేయబడతాయి.”

 

మన రక్షణ పట్ల ఆమెకున్న శ్రద్ధలో, మన ప్రేమగల మాతృ శ్రీసభ, మనం పొందుకున్న ఆశీర్వాదం నిమిత్తమై  కృతజ్ఞతతో ఉండటానికి మరియు క్రీస్తు రెండవ రాకడకు సిద్ధంగా ఉండు నిమిత్తం ఈ ఆగమన కాలాన్ని ఉపయోగిస్తూ మనకు పాఠాన్ని నేర్పిస్తుంది.

 

ప్రవక్త మలాకీ దేవుని రెండు రాకడల గురించి మాట్లాడుతాడు.  మొదటిగా “మనం (నీవు) వెతుకుతున్న ప్రభువు తన ఆలయానికి అకస్మాత్తుగా వస్తాడు” (మలా 3:1) అని మొదటి రాకడ గురించి మాట్లాడుతూ, “చూడు! సర్వశక్తిమంతుడైన ప్రభువు వస్తాడు, ఆయన ప్రవేశించే రోజును సహిస్తాడు... కానీ ఆయన దృష్టిలో ఎవరు నిలబడగలరు? (మలా 3:2) అని రెండవ రాకడ గురించి   హెచ్చరిస్తున్నాడు. ఆయన శుద్ధి చేసే అగ్నివలే, ప్రతి మరకను శుభ్రపరిచే ఒక దర్బలు వలె వస్తాడు. భక్త పౌలున్నూ  తీతుకు ఈ రెండు రాకడల గురించి జగురూకతో వుండమని వ్రాస్తాడు. అది – రక్షకుడైన దేవుని కృప (యేసు ప్రత్యక్షత) అందరికీ కనిపించిందనీ, ఈ ప్రస్తుత యుగంలో భక్తిహీనత మరియు లోక కోరికలను పక్కనపెట్టి, నిగ్రహంగా, నిజాయితీగా మరియు ఆధ్యాత్మికంగా జీవించమని అందరికీ సూచించిందనీ, (మరియు) ఆనందకరమైన ఆశ కోసం, మన గొప్ప దేవుడు మరియు రక్షకుడు అయిన యేసుక్రీస్తు మహిమ ప్రత్యక్షత కోసం ఇంకా ఎదురు చూస్తున్నాము అని తీతుకు హెచ్చరిక చేశాడు (తీతు 2:11-14).

 

ఇటువంటి రెండు రాకడలు మన రక్షకునికి సంబంధించిన రెండు అంశాలను గురించి మాట్లాడుతున్నాయి. మొదటి రాకడలో, యుగాలకు ముందు దేవునితో ఉన్నవాడుగాన్నూ, కాలం పరి పూర్తి అయినప్పుడు కన్యక నుండి జన్మించి పశువుల తొట్టిలో పురుటి వస్త్రాలతో చుట్టబడి యున్నాడు. తన రెండవ రాకడలో,  వస్త్రంను ధరించుకున్నాట్లు  తేజో మయుడైన భానుడి వెలుగును అతను ధరించుకుంటాడు. మొదటి రాకడలో, అవమానాన్ని తృణీకరించి, ఆయన శిలువను భరించాడు; రెండవ రాకడలో, ఆయన దేవదూతల సైన్యంతో పాటు మహిమలో ఉంటాడు. మొదటి రాకడలో మనం, "ప్రభువు నామమున వచ్చువాడు ధన్యుడు" అని దూతల గణములు శ్లాఘించగా, రెండవ రాకడలో, ఆయన తీర్పు తీర్చబడటానికి కాకుండా, మనల్ని తీర్పు తీర్చడానికి వస్తాడు.

"ఆ గడియ గురించి దేవదూతలకు గానీ, కుమారునికి గానీ తెలియదు" అని యేసు చెప్పాడు (మత్త 24:36). ఆ ఉగ్ర రాకడ సమయాలను లేదా క్షణాలను తెలుసుకోవడం మన పని కాదు. మనం జాగ్రత్తగా ఉండేలా ఆయన ఆ విషయాలను దాచిపెట్టాడు. ఆయన తన రాకడ సమయాన్ని వెల్లడించి ఉన్నట్లయితే, ఆయన రాకడలో దాగి యున్న మహిమోపేత కరుణా రహస్యాన్ని కోల్పోయేది.

 

జాగ్రత్తగా ఉండండి. దేహం నిద్రపోతున్నప్పుడు, ప్రకృతి మనపై నియంత్రణ తీసుకుంటుంది. లోతైన నిర్లక్ష్యం ఆత్మను స్వాధీనం చేసుకున్నప్పుడు, (ఉదాహరణకు మూర్ఖత్వం లేదా విచారం), శత్రువు అయిన సాతాను దానిని అధిగమించి, తాను చేయలేని దానిని చేయమని మనలను బలోపేతం చేస్తాడు. ప్రకృతి శక్తి, ఆత్మ శత్రువు అయిన సైతాను నియంత్రణలో ఉంటుంది. ప్రభువు మనల్ని అప్రమత్తంగా ఉండమని ఆజ్ఞాపించండలో, మన ఆత్మశరీరంలో అప్రమత్తంగా వుండమని జ్ఞాపకం చేయడమే! ఆ రెండింటిలోనూ మనం నిద్రపోయే ధోరణి లేకపోలేదు! ఆత్మలో పిరికితనానికి, శరీరంలో బద్ధకానికి వ్యతిరేకంగా వుంటూ  అప్రమత్తంగా ఉండాలని అర్థం. పితృ పాదులు పునీత ఎఫ్రాయిము, కీర్తన 138లోని, "నీవు న్యాయంగా మేల్కొనుము, నేను లేచాను, మరియు ఇంకా నీతోనే ఉన్నాను” అనే అభయ వాక్యాన్ని ఉటంకిస్తూ “ఇక నిరుత్సాహపడకు” (ప్రక 1:8) అన్న దర్నన గ్రంథ వాక్య ధైర్యాన్ని అందిస్తున్నాడు. కాబట్టి మెళకువతో వుంటూ ప్రభువు రాకడను కొనియడుదాము.

 

"...ఇదిగో! మీ రాజు మీ దగ్గరకు వస్తున్నాడు. సీయోనూ, భయపడకు: నీ రక్షణ సమీపించియున్నది.”

 

 

 

 

HAPPY NEW LITURGICAL YEAR Is 2:1-5; Rom 13:11-14; Mt 24:37-44

 

HAPPY NEW LITURGICAL YEAR

 

Is 2:1-5; Rom 13:11-14; Mt 24:37-44

 

“Behold, the heavenly king will come with power and great glory to save the nations.”  Alleluia.

 

Today marks the first Sunday of Advent and the beginning of a new liturgical year for the Church. The Advent season comprises the four Sundays before Christmas. It is a time of preparation for the coming of the Lord. In this season, we recall two central elements of our faith: the final coming of the Lord in glory and the incarnation of the Lord in the birth of Jesus. Key themes of the Advent season are watchful waiting, preparation, and justice. In this new liturgical year, the Gospel of Matthew will be the primary Gospel proclaimed (Cycle A). In today’s Gospel, we hear Jesus speaking about the need for wakefulness, watchful waiting for the coming of the Son of Man.

 

We must keep watch because, as Benedict XVI said, “only those who are alert are not taken by surprise.” We must be prepared with love burning in our hearts like the lamp of the wise virgins. That is precisely the point: the moment will come when we hear, “Behold, the bridegroom! Come out to meet him!” (Mt 25:6). His arrival is always a source of joy for the one who keeps the torch lit in one’s own heart. Advent teaches us to wait with peace and love for the Lord. Nothing of despair or impatience is characteristic of today’s world. Saint Augustine gives us a rule in waiting: “Live your life as you would like your death to be.” If we wait with love, God will fill our hearts and our hope.

 

“Stay awake, for you do not know on which day your Lord will come” (Mt 24:42). A clean house, a pure heart, thoughts, and affections need to be formed in the style of Jesus. Benedict XVI explains: “To be watchful means to follow the Lord, to choose what he has chosen, to love what he has loved, to conform one’s own life to his.” Then the Son of Man will come… and the Father will welcome us in his arms for resembling his Son.

 

“Wash yourselves, make yourselves clean, remove your evil deeds from before my eyes” (Is 1:16)

 

 

నూతన అర్చన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు యెష 2:1-5; రోమా 13:11-14; మత్త 24:37-44

 

నూతన అర్చన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు 

యెష 2:1-5; రోమా 13:11-14; మత్త 24:37-44

“ఇదిగో, పరలోక రాజు శక్తితోను గొప్ప మహిమతోను జనములను రక్షించుటకు వచ్చును.” అల్లెలుయ.

 

ఈ రోజు ఆగమన కాలపు మొదటి ఆదివారం. ఇది మాతృ శ్రీసభకు కొత్త అర్చనా సంవత్సరపు మొదటి ఆదివారం. ఆగమన కాలములో క్రిస్టమస్ కు ముందు నాలుగు ఆదివారాలు ఉన్నాయి. ఈ కాలం ప్రభువు రాకడకు సిద్ధపడే సమయం. ఈ కాలములో మన విశ్వాసం రెండు ప్రధాన అంశాలను గుర్తుచేస్తుoది. అవి  ప్రభువు మహిమతో చివరిగా రావడం (రెండవ రాకడ) మరియు యేసు జననంలోని ప్రభువు మనుష్యవతారం. ఆగమన కాలపు ముఖ్య ఇతివృత్తాలు – జాగరూకమైన నిరీక్షణ, సంసిద్ధత మరియు న్యాయం. ఈ నూతన అర్చనా సంవత్సరములో, మత్తయి సువార్త ఆదివారపు ప్రాధమిక సువార్త అవుతుంది (సైకిల్ A). నేటి సువార్తలో, మనుష్యకుమారుని రాకడ కోసం మేల్కొని ఉండటం, జాగరూకమైన నిరీక్షణ అవసరత గురించి యేసు మాట్లాడటం మనం వింటున్నాము.

ఈ విషయమై మనం జాగ్రత్తగా ఉండాలి. 16 వ బెనెడిక్టు పోపు గారు, "జాగ్రత్తగా ఉన్నవారు మాత్రమే ఈ విషయమై ఆశ్చర్యపోరు." అని అంటారు. కారణం జ్ఞానవంతులైన కన్యకల దీపంలా వారి హృదయాలలో యేసుని ప్రేమ ప్రజ్వరిల్లుతుంది. కాబట్టి అది వారికి ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించదు. "ఇదిగో, వరుడు! ఆయనను కలవడానికి బయటకు రండి!" (మత్త 25:6) అని మనం వినే క్షణం వస్తుంది. అపుడు మనకు ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించదు కదా! యేసుక్రీస్తు రాక ఎల్లప్పుడూ మన  హృదయంలో జ్యోతిని వెలిగించిన ఆనందాన్ని కలిగిస్తుంది. అందుకే రాబోయే ప్రభువు కోసం శాంతి మరియు ప్రేమతో వేచి ఉండాలని ఆగమనం మనకు నేర్పుతుంది. నేటి ప్రపంచ లక్షణం అనేది నిరాశ లేదా అసహనం అనేవి ఏమీలేకుండా చేస్తుంది. పునీత అగస్టీను గారు "మీ మరణం ఎలా ఉండాలని మీరు కోరుకుంటున్నారో అలాగే మీ జీవితాన్ని గడపండి" అనే ఒక మంచి నియమాన్ని ఇస్తున్నాడు. మనం ప్రేమతో వేచి ఉంటే, దేవుడు మన హృదయాలను మరియు మన ఆశను పరి పూర్ణం చేస్తాడు.

మన ప్రభువు ఏ రోజు వస్తాడో మనకు తెలియదు కాబట్టి మెళకువగా ఉందాము (మత్త 24:42). శుభ్రమైన ఇల్లు, స్వచ్ఛమైన హృదయం, యేసు శైలిలో ఏర్పడిన ఆలోచనలు మరియు అనురాగాలుగా మార్పు చెందాలి. “జాగరూకత అంటే ప్రభువును అనుసరించడం, ఆయన ఎంచుకున్నదాన్ని ఎంచుకోవడం, ఆయన ప్రేమించినదాన్ని ప్రేమించడం, ఒకరి స్వంత జీవితాన్ని తన జీవితానికి అనుగుణంగా మార్చుకోవడం.  అప్పుడే మనుష్యకుమారుడు వస్తాడు” అని 16 వ బెనెడిక్టు గారు అంటారు. తండ్రి తన కుమారుడిని పోలి ఉన్నందున మరియు తన “వాక్కు”ను అనుసరించినందున అంతిమ దినమున మనల్ని ప్రేమతో స్వాగతిస్తాడు.

 

“మిమ్మల్ని మీరు కడుక్కోండి, మిమ్మల్ని మీరు శుద్ధి చేసుకోండి, నా కళ్ళ ముందు నుండి మీ చెడు పనులను తొలగించుకోండి” (యెష 1:16)

 

 

 

 

Ruler of the Kings of the Earth 2 Sam 5:1-3; Colos 1:12-20; Lk 23:35-43 (C )

Ruler of the Kings of the Earth

 

2 Sam 5:1-3; Colos 1:12-20; Lk 23:35-43 (C )

 

“He will judge the world with justice, and the peoples with equity”

 

Today we celebrate the great solemnity of Our Lord Jesus Christ, King of the Universe, a feast that stands like a crown on the final Sunday of the liturgical year. Although it sounds ancient, this feast is surprisingly modern. Pope Pius XI established it in 1925 through his Encyclical Quas Primas (In the first). The world at that time was shaken by rising nationalism, totalitarian regimes, and the growing belief that humanity could save itself without God. People placed their faith in political ideologies, military power, and human progress. Pius XI saw clearly that when Christ is pushed out of public and personal life, confusion and violence take his place. So he instituted this feast to remind the world that only Christ is the true King who brings peace, justice, dignity, and freedom.

 

Today’s Scripture presents us “the ruler of the kings of the earth” (Rev 1:5), completely unlike the rulers of this world and “one like a Son of Man coming on the clouds of heaven” (Dan 7:13) to establish an indestructible kingdom beyond time, history, and creation. But most strikingly, we see Jesus reigning not from a golden throne but from the Cross. His crown is made of thorns, his robe of precious blood, and his scepter of a nail-pierced hand. And yet, from this throne, he exercises his kingly authority: “Today you will be with me in Paradise” (Lk 23:43). His kingship is not domination but self-giving love, not coercion but compassion. The Church teaches that Christ is King by nature, the only Son of God, who conquered victory over sin, the powers of darkness, and death. He transforms souls that enlighten families, communities, and societies. He liberates everyone by his precious blood, sustaining them through the Eucharist and their minds. The early Church Fathers, St. Augustine and St. Ambrose said that Christ reigns in a kingdom of truth where no lie can enter, restoring the divine image in each person.

 

 Today, many false kings claim our attention with political ideologies, social media platforms, material success, and even our own ego. These kings promise freedom but often deliver emptiness and addiction. Only Christ the King offers what the human heart truly longs for. In a world of violence, he is the Truth, peace, and reconciliation. In a world of loneliness, he is Emmanuel (God with us). In a world of moral confusion and despair, he is the Way and hope. To proclaim Christ as King in today’s world is to refuse the dictatorship of relativism, the slavery of consumerism, and the illusion of self-sufficiency. It is to declare that our lives belong not to passing trends or shifting ideologies but to the eternal Lord of history. As we end the liturgical year, Christ the King invites each of us to a very personal reflection: Who truly reigns in my life? Christ does not impose his kingship upon us. Like the repentant thief, we are invited to say, “Jesus, remember me when you come into your kingdom.” And like a true and merciful king, Jesus responds, “Today you will be with me in Paradise, the blissful heaven.

 

May Christ reign in our hearts, in our families, in our Church, and in our world.

విశ్వ రాజుల పాలకుడు 2 సమూయేలు 5:1-3; కొలొస్సయులు 1:12-20; లూకా 23:35-43 (C)

 

విశ్వ రాజుల పాలకుడు

 

2 సమూయేలు 5:1-3; కొలొస్సయులు 1:12-20; లూకా 23:35-43 (C)

"ఆయన లోకానికి న్యాయంగానూ, ప్రజలకు న్యాయంగానూ తీర్పు తీరుస్తాడు"

 

ఈ రోజు మనం విశ్వానికి రాజు అయిన మన ప్రభు యేసుక్రీస్తు రాచరికపు వేడుకను జరుపుకుంటున్నాము. ఇది అర్చన కాల సంవత్సరపు చివరి ఆదివారం గొప్ప కిరీటంలా నిలచి వుంది. ఇది పురాతనమైనదిగా అనిపించినప్పటికీ, ఈ వేడుక మాత్రం ఆశ్చర్యకరంగా ఆధునికమైనదే! 11 వ భక్తినాధ పోపు గారు దీనిని 1925లో తన “క్వాస్ ప్రిమాస్” అంటే “మొదటిది” ఆనే విశ్వలేఖ బోధనా ద్వారా స్థాపించారు. ఆ సమయంలో ప్రపంచం పెరిగిపోతున్న జాతీయవాదం, నిరంకుశ పాలనలు మరియు “దేవుడు లేని మానవత్వం” మరియు తనను తాను రక్షించుకోగలననే నమ్మకాలతో ఊయలలూగి పోతున్న రోజులవి.   రాజకీయ సిద్ధాంతాలు, సైనిక శక్తి మరియు మానవ పురోగతిపై ప్రజలు తమ విశ్వాసంను నిలుపుకున్నారు. ప్రజలు తమ వ్యక్తిగత జీవితం నుండి క్రీస్తు ప్రభువును బయటకు ననెట్టి వేసినపుడు, గందరగోళం, హింస అతని స్థానంలోకి వస్తాయని 11 వ భక్తి నాధ పోపు గారు స్పష్టంగా సమాజ భవితను చూశారు. కాబట్టి శాంతి, న్యాయం, గౌరవం మరియు స్వేచ్ఛను తెచ్చే నిజమైన రాజు క్రీస్తు మాత్రమే అని ప్రపంచానికి గుర్తు చేయడానికే అతను ఈ పండుగను  స్థాపించారు.

 

నేటి లేఖనాలు మనకు "భూలోక రాజులకు అధిపతి" (ప్రకటన 1:5) క్రీస్తు ప్రభువే అని ఉద్బోధన చేస్తుంది. అతను ఈ లోక పాలకులకు పూర్తి భిన్నంగానూ మరియు "ఆకాశ మేఘాలపై వస్తున్న మనుష్యకుమారుడు" (దానియేలు 7:13). కాలం, చరిత్ర మరియు సృష్టికి అతీతంగా వినాశనం కాని రాజ్యాన్ని స్థాపిస్తాడు ఈ రాజు. కానీ చాలా అద్భుతంగా, యేసు బంగారు సింహాసనం నుండి కాకుండా శిలువ నుండి పరిపాలిస్తున్నట్లు సువార్తలు మనకు చూపిస్తున్నాయి. అతని కిరీటం ముళ్ళతో తయారు చేయబడింది. అతని విలువైన రక్తపు వస్త్రం రాజ వస్త్రం. మేకులతో గుచ్చబడిన చేతులే తన  రాజదండం. అయినప్పటికీ, అటువంటి సింహాసనం నుండే అతను తన రాజ్య అధికారాన్ని పాలిస్తాడు. "ఈ రోజే నీవు  నాతోపాటు స్వర్గంలో ఉంటావు" (లూకా 23:43) అన్న ప్రమాణం ఈ నీతి పాలనను మనకు గుర్తు చేస్తుంది. అతని రాజ్యం ఆధిపత్యం కాదు, స్వీయార్పణ  ప్రేమ, బలోపేత పెత్తనం అంతకంటే కాదు, అది కరిగిపోని కరుణ. క్రీస్తు స్వభావరీత్యా అతను రాజు అనీ, దేవుని ఏకైక కుమారుడనీ మరియు  పాపం, చీకటి శక్తులు, మరణంపై విజయం సాధించాడని మాతృ తిరుసభ మనకు బోధిస్తుంది. అలాగునే అతను కుటుంబాలు, సంఘాలు సమాజాలను ప్రకాశవంతం చేసేటటువంటి  ఆత్మలుగా మన ఆత్మలను  మారుస్తాడు అని విస్వసిస్తుంది. అతను తన విలువైన రక్తం ద్వారా ప్రతి ఒక్కరినీ విముక్తి చేస్తాడు. దివ్య సత్ర్పసాద వరం ద్వార మన మనస్సులను నిలబెడతాడు. తిరుసభ పితృ పాదులు, పునీత అగుస్టిను  మరియు పునీత ఆంబ్రోసు లాంటి వారు, క్రీస్తు సత్యపు రాజ్యంలో పరిపాలిస్తున్నాడు కాబట్టి, అక్కడ అబద్ధం ప్రవేశించలేదనీ, ప్రతి వ్యక్తిలో దైవీక ప్రతిరూపo మాత్రమె పునరుద్ధరింప బడుతుందని బోధించారు.

 

నేడు, చాలా మంది నకిలీ రాజులు తమ రాజకీయ సిద్ధాంతాలతో, సోషల్ మీడియా వేదికలతో, భౌతిక విజయాలతో మన దృష్టిని ఆకర్షిస్తున్నారు. దానికి మన స్వంత అహం కూడా జోడి అవుతుంది. ఈ రాజులు స్వేచ్ఛను మనకు వాగ్దానం చేస్తున్నారు. కానీ అది తరచుగా శూన్యత మరియు వ్యసన జీవితం మాత్రమె. మానవ హృదయం నిజంగా కోరుకునేది క్రీస్తు రాజును మాత్రమే. హింస ప్రపంచంలో, ఆయన సత్యం, శాంతి మరియు ఒక ప్రామాణికమైన సయోధ్య. ఒంటరితనంలో ఉన్న ప్రపంచంలో, ఆయన ఇమ్మానుయేలు (మనతో ఉన్న దేవుడు). నైతిక గందరగోళం మరియు నిరాశతో కూడిన ప్రపంచంలో, ఆయనే మనకు మార్గం మరియు ఆశ. నేటి ప్రపంచంలో క్రీస్తును రాజుగా ప్రకటించడం అంటే సాపేక్షవాదపు  నియంతృత్వాన్ని, వినియోగదారుల బానిసత్వాన్ని మరియు స్వయం సమృద్ధి భ్రాంతిని తిరస్కరించడమే కదా! మన జీవితాలు గడచిపోయే ధోరణులకు లేదా మారుతున్న సిద్ధాంతాలకు చెందినవి కావు. కానీ శాశ్వత ప్రభువుకు చెందినవని. మనం అర్చనా సంవత్సరాన్ని ముగించేటప్పుడు, క్రీస్తు రాజు మనలో ప్రతి ఒక్కరినీ తన వ్యక్తిగత ప్రతిబింబానికి ఆహ్వానిస్తున్నాడు. ఈ తరుణంలో మన ముందు నిలిచే పెద్ద ప్రశ్న,  నా జీవితాన్నినిజంగా ఎవరు పరిపాలిస్తున్నారు? క్రీస్తు తన రాజరికపు ఆంక్షలను మనపై విధించడు. పశ్చాత్తాపపడిన దొంగ, "యేసు, నీవు నీ రాజ్యంలోకి వెళ్లి నప్పుడు నన్ను గుర్తుంచుకో" అని అడిగినట్లు మనం కుడా అలా అర్ధించడానికి ఆహ్వానించబడ్డాము. అపుడు దయగల విశ్వ పాలకుల రాజు యేసు మనతో, “ఈ రోజు నువ్వు నాతో పాటు పరదైసులో, ఆనందకరమైన స్వర్గంలో ఉంటావు” అని  దయ చూపుతాడు.

 

“క్రీస్తు మన హృదయాలలో, మన కుటుంబాలలో, మన సంఘంలో మరియు మన ప్రపంచంలో రాజ్యం చేయుగాక!”

“మీ రాజ్యము వచ్చును గాక!

The Sun of Righteousness Mal 3:19-20; 2 Thes 3:7-12; Lk 21:5-19 (C 33)

 

The Sun of Righteousness

 

Mal 3:19-20; 2 Thes 3:7-12; Lk 21:5-19 (C 33)

“The sun of righteousness will rise with healing in its wings” (Mal 4:2)

 

Today, the Gospel speaks to us about the final coming of the Son of Man. As the liturgical year draws to a close, the Church sets before us the mystery of the Parousia, and at the same time invites us to reflect on the “last things”: death, judgment, hell, or heaven. The Greek term “Parousia” combines the prefix “para” meaning “beside,” with “ousia,” meaning “essence,” indicating a presence alongside. Its literal meaning is “presence,” “coming,” or “arrival.” It is often used in the New Testament to refer to the Second Coming of Christ. There is a conception of the day of Lord in the Jewish scriptures. The Jews regarded time as being in two ages. First, there was the age that was altogether evil, incapable of being cured, and fit only for destruction. There will be a golden age of God to come. But in between the two there would be the day of the Lord, which would be a terrible time of cosmic upheaval and destruction, the desperate birth-pangs of the new age. However, it also reflects the Parousia, the Lord’s day.

 

The Old Testament presents us that the Lord’s day would be a day of terror, “Behold the day of the Lord comes, cruel with wrath and fierce anger, to make the earth a desolation and to destroy its sinners from it” (Is 13:9; compare Joel 2:1-2; Amos 5:18-20; Zep 1:14-18). It would come suddenly. “The day of the Lord will come like a thief in the night” (1 Thes 5:2; compare 2 Pet 3:10). It would be a day when the world would be shattered. “The stars of the heavens and their constellations will not give their light; the sun will be dark at its rising and the moon will not shed its light.... Therefore…the heavens tremble, and the earth will be shaken out of its place in the day of his fierce anger” (Is 13:10-13; compare Joel 2:30-31). In the same way, the day of the Lord was one of the basic conceptions of religious thought in the time of Jesus presented by the evangelist (Lk 21:9; 21:11; 21:25-26).

 

God is just and gives each person what he or she has earned on earth. He neither punishes nor rewards arbitrarily. He respects our freedom. Yet we must keep in mind that once we leave this world, we will no longer have the freedom to choose. “To die in mortal sin without repenting and accepting God’s merciful love means remaining separated from him forever by our own free choice” (CCC 1033). In the second part of today’s Gospel, Jesus warns that his followers will face persecution for their beliefs. Luke presents persecution as an opportunity for the followers of Jesus, for “It will lead to your giving testimony” (Lk 21:13). In persecution, God’s wisdom and power will be shown in the example of followers of Jesus. Perseverance in the face of persecution will lead us to salvation. Here, Jesus assures us that God is present to all believers, even in times of trouble. Ultimately, as disciples of Jesus, we try to follow his example, trusting in God’s mercy and protection even when we face difficulties.

 

 

 

“He will judge the world with equity and the peoples in his truth”