“I am sending you” Is 66:10-14c; Gal 6:14-18; Lk 10:1-12,17-20 (14/ C)

 

“I am sending you”

Is 66:10-14c; Gal 6:14-18; Lk 10:1-12,17-20 (14/ C)

“Heal me with the medicine of repentance” (Divine Office)

 

Today, the Mother Church reflects how the Lord called everyone to proclaim his good news. Apart from his twelve apostles, he chose seventy-two disciples for a concrete mission. He commissioned his apostles as well as the seventy-two with the same mission.

The Second Ecumenical Vatican Council gave a decree on “Apostolicam actuositatem” (Decree on the Apostolate of the Laity). It means Apostolic activity. It reminds us that through the sacrament of Baptism, every Christian is called by Christ to carry out his mission. The Church, in the name of our Lord, “earnestly entreats all the laity in the Lord to answer gladly, nobly, and promptly in the impulse of the Holy Spirit. Young people should understand that this call is directed to them and should respond to it eagerly and generously. Through this holy synod, the Lord renews his invitation to all the Baptized to come closer to him every day (Ph. 2:5) to associate themselves with his saving mission. He sends us into every place (Lk 10:1). We become co-workers in the various forms and modes of the one apostolate of the Church, which must be constantly adapted to the new needs of our times. Ever productive should be in the work of the Lord, that our labor in him will not be in vain (1 Cor. 15:58)” (n. 33).

What does Jesus mean when he says his disciples must be “lambs amid wolves”? The prophet Isaiah foretold a time when wolves and lambs will dwell in peace (Is 11:6; 65:25). This certainly refers to the second coming of Jesus when all will be united under his Lordship after he has put down all of his enemies and established the full reign of God over all the heavens and the earth. In the meantime, we, the disciples, must expect opposition and persecution from those who would oppose the Gospel. Jesus came to set us free from the power of sin, Satan, and death by laying down his life for us as our sacrificial lamb (Jn 1:29), to atone for our sins and the sins of the world. We, in turn, must be willing to offer our lives with gratitude and humble service for our Savior, to sow his word of peace and mercy.

Christ wants to instill the apostolic boldness in us, his disciples. That is why he said, “I am sending you”. St. John Chrysostom commented on this commission of Jesus. He wrote, “This should suffice to cheer you up; this would suffice to give you confidence and not be afraid of those who attack you.” The boldness of the Apostles and disciples came from the certainty that they had been chosen and sent out by God himself. They acted the same as Peter firmly explained at the Sanhedrin, in the name of Jesus Christ the Nazarene, “nor is there any other name under heaven given to the human race by which we are to be saved” (Acts 4:12).

Jesus assures us disciples that he has all power over evil, including the power over Satan and the evil spirits who conspire against us. We have been given spiritual authority and power to overcome the works of darkness and evil (1 Jn 2:13-14), and his Spirit works in us to proclaim his good news boldly and plainly to others.

“Help us to see that our bitterness is forgotten and our sins are forgiven” (Divine Office)

“తిరుసభ మూల స్థంభాలు” అపొ 12:1-112 తిమోతి 4:6-8,17-18; మత్త 16:13-19 (13/ C)

 

“తిరుసభ మూల స్థంభాలు”

అపొ 12:1-112 తిమోతి 4:6-8,17-18; మత్త 16:13-19 (13/ C)

“వారు వేర్వేరు రోజులలో బాధలు అనుభవించినప్పటికీ, వారు ఒక్కటిగా ఉన్నారు. పేతురు ముందుగా వెళ్ళాడు, పౌలు అనుసరించాడు” (పునీత అగుస్టీను)

ఈ రోజు మనం పునీత పేతురు పౌలుల వేడుకను జరుపుకుంటున్నాము. వారు ప్రారంభ తిరుసభకి మరియు మన క్రైస్తవ విశ్వాసానికి పునాది వేశారు. తిరుసభ విస్తరణ ప్రారంభ క్షణాలలో అపొస్తలులు జీవించి వారి రక్తంతో యేసు ఎడల మన విశ్వాసాన్నిస్థాపితం చేశారు. పునీత పేతురును  పౌలును మనం స్మరించు కుంటున్నప్పుడు, వారి నిబద్ధతకు మనం తరచుగా ఆకర్షితులవుతాము. నీటిపై నడచి వస్తున్న ప్రభువు దరికి చేరడానికి ప్రయత్నించిన విషయాన్ని, ఆపై అతను తన ప్రభువు తెలియదని మూడుసార్లు తిరస్కరించినవిధానాన్ని మనం జ్ఞాపకం చేసుకున్నప్పుడు గాని, లేదా క్రైస్తవులను హింసించి యూదు అధికారుల ముందు వారిని విచారణకు గురిచేసిన తార్సుకు చెందిన సౌలును గాని మనం గుర్తుకు తెచ్చుకున్నప్పుడు వారి నిబద్ధత మనకు ప్రశ్నార్ధకంగా వున్నా, తదుపరి వారి త్యాగం వర్ణనాతీతం.

ప్రభు సువార్తను ప్రపంచ కేంద్రమైన రోమను సామ్రాజ్య రాజధానికి తీసుకురావడానికి వీరిరువురు కట్టుబడి వున్నట్లు మనకు తెలుస్తుంది. గలిలయ నివాసి ఒక సాధారణ జాలరి అయిన పునీత పేతురుడు రోము నగరానికి  ప్రయాణించడం అనేది మనలను ఆశ్చర్యానికి గురి చేస్తుంది. ఒక జాలరిగా తనకు తానుగా అంతటి దూరం ప్రయాణించడం అనేది కష్ట తరమైనది. కానీ అతన్ని అక్కడికి పంపినది క్రీస్తు ఆత్మ, పరిశుద్ధాత్మ అని మరచి పోకూడదు. ఆయన అపొస్తలులందరికి అధిపతి. “పేత్ర” అంటే బండ లేదా రాయి లేదా శిల అని అర్ధం. యేసు తన సంఘాన్ని ఆ శిలపై నిర్మించాడు. ఆయన రోము నగరంలో మరణాన్ని స్వీకరించి, తన రక్తంతో ఆ సంఘ నేలను పోషించాడు. పునీత పౌలుడు ఒక యూదా ధర్మ శాస్త్ర పండితుడు, తాత్వక న్యాయవాది మరియు దృఢనిశ్చయం కలిగిన పరిచారకుడు. ఆయన సువార్తను ప్రకటించడానికి లేదా ఇతరులు చేసిన సువార్తా పరిచర్యను నిలబెట్టడానికి పరిచారక స్థావరాలను సుస్థిరం చేసాడు. సువార్త కొరకు ఆయన నిరంతర హింసలు మరియు మరణ బాధలను అనుభవించాడు (2 కొరింథీ 11:22-29). చివరికి ఆయన రోము నగర పౌరుడిగా శిరచ్ఛేదం చేయబడ్డాడు. రోము నగరాన్ని యేసు సంఘంగా తన రక్తంతో ప్రోక్షించాడు.

ఈ “తిరుసభ మూల స్థంభాల” నుండి మనం ఏమి నేర్చుకోగలము? బలిదాన తెగింపుకు నిశ్చలమైన నిర్ణయం తీసుకోవడం అనేది కేవలం మన విశ్వాసం లేదా మానవ సామర్థ్యం నుండి రాదు. దేవుని కృపయే తన ప్రత్యక్షతను వెల్లడిస్తుంది (మత్త 16:17).  ప్రభు యేసును “తాను హింసించిన వ్యక్తిగా” సౌలుకు జ్ఞానోదయ  చేసింది ఆ కృపాకనికరమే. ఈ ఇద్దరి విశ్వాస జీవిత సందర్భాల్లోని, తమ తమ విశ్వాస చర్యకు అవసరమైన మానవ స్వేచ్ఛను పవిత్రాత్మ క్రియపైనే ఆధారపడి ఉంది. ఈ ఇద్దరు ప్రముఖ అపొస్తలులను ఈ ఒకే ఆరాధనలో జరుపుకోవడం అనేది తిరుసభ తన స్ఫూర్తిదాయక నాయకత్వంను జ్ఞాపకం చేసుకుంటుంది. ఈ పరి పాలన నాయకత్వం అధికారిక, శాశ్వత, ఆదిపత్య, తిరుసభ చట్టరీత్య నాయకత్వ లక్షణాలను కలిగి యున్నది. అదే పూజ్య నాయకత్వం పాత మార్గాలను ప్రశ్నించి విశ్వాస మరియు లోక ప్రజల జీవితాల్లోకి క్రీస్తును తీసుకురావడానికి ఎల్లప్పుడూ సిద్ధంగా వున్న ఈ తిరుసభ మూల స్థంభాలయిన పౌలు పేతురు వంటి పాత్రలు  మరింతగా నేడు  అవసరమని మాతృ శ్రీ సభ వారిని శ్లాఘిస్తూ మనకు పాఠవం నేర్పుతుంది.

కార్డినల్స్‌ను ఉద్దేశించి పోపు ఫ్రాన్సిసు తన మొదటి సమావేశంలో, “మనం నడవాలి, నిర్మించాలి మరియు ఒప్పుకోవాలి' అని వారిని ఉద్ఘాటించాడు. అంటే, మన తిరుసభను నిర్మించడం ద్వారా మరియు ప్రభువుకు సాక్ష్యం ఇవ్వడం ద్వారా మన జీవన విధానంలో ముందుకు సాగాలి.  పోపు గారు ఇలా హెచ్చరించాడు: “మనం ఎంతగా కావాలంటే అంతగా నడవవచ్చు, మనం చాలా సంస్థలను నిర్మించవచ్చు, కానీ మనం యేసుక్రీస్తును ప్రకటించకపోతే, సంస్థలు సందర్భాలు తప్పు అవుతాయి. మనం ఒక NGOగానూ లేదా  సంస్థకు CEOగానూ  మారవచ్చు, కానీ తిరుసభలో ప్రభువు వధువుగా మాత్రం మారలేము.” ఈ బోధన నేటి కథోలిక విశ్వాస జీవితానికి హెచ్చరిక!! విషపూరిత పరిస్థితుల్లో దేవుని ప్రేమకు నమ్మకమైన సాక్షులుగా ఎలా ఉండాలో కూడా మనం తెలుసుకోవాలి. నేటి మన అపోస్థలలును గౌరవించి వారి ప్రార్ధానా సహాయాన్ని కోరుకోవడంలో ఉత్తమ మార్గం ఏమిటంటే, వారు బోధించిన విశ్వాసాన్ని విలువైనదిగా భావించడం మరియు దానిని మనకు సాధ్యమైనంత ఉత్తమంగా ఇతరులకు అందించడం.

“మీరు ఎవరి పాపాలను క్షమిస్తారో, అవి వారికి క్షమించబడతాయి; మీరు ఎవరి పాపాలను నిలుపుకుంటారో, అవి నిలుపబడతాయి.”

 

 

“Pillars of the Church” Acts 12:1-112 Tim 4:6-8,17-18; Mt 16:13-19 (13/ C)

“Pillars of the Church”

Acts 12:1-112 Tim 4:6-8,17-18; Mt 16:13-19 (13/ C)

“Although they suffered on different days, they were as one. Peter went first, Paul followed” (St Augustine)

Today we celebrate the solemnity of St. Peter and St. Paul, who were foundational to the early Church and our Christian faith. The Apostles lived through the initial moments of the Church’s expansion and sealed their loyalty to Jesus with their blood. When we consider Sts. Peter and  Paul, we are often drawn into a reflection of their lives before they became committed apostles. We remember Simon, who tried to walk on water towards the Lord and then sank when he questioned his faith, or his denial of the Lord three times.  Or we remember Saul of Tarsus, who persecuted Christians and brought them to trial before the Jewish authorities. 

Yet each was committed to bringing the Gospel of the Lord to the center of the world, the very capital of the Roman Empire. It is shocking that St. Peter, a simple fisherman from Galilee, would travel to Rome. It was the Spirit of Christ, the Holy Spirit, who sent him there. He was the head of the other apostles, the Rock on which Jesus built his Church. He embraced death in Rome, nourishing the soil of the Church with his blood. St. Paul was a scholar and a determined missionary. He sought out places to proclaim the Gospel or to sustain the proclamation made by others. He suffered continual tortures and brushes with death for the sake of the Gospel (2 Cor 11:22-29).  He was eventually killed as a Roman citizen, beheaded, nourishing the Church in Rome.

What do we learn from these “pillars of the Church? The faith and strength for martyrdom do not come from human capacity. It was indeed God’s grace that revealed the revelation of his Father in heaven (cf. Mt 16:17) and made Saul recognize Jesus, the Lord, “as the one he was persecuting”. In both cases, human freedom, necessary for the act of faith, leans on the Holy Spirit's action. Celebrating these two leading apostles in a single feast is a vibrant reminder that the church needs both the formal, enduring, petrine, papal, and canonical leadership and the more charismatic, personal, and inspirational leadership provided by characters like Paul. Such leadership is ever ready to question old ways and seek newer forms of bringing Christ into people’s lives today.

In one of his first interventions addressing the Cardinals, Pope Francis told them that we must 'walk, build and confess'. That is, we must move forward in our way of life by building up our Church and by giving testimony of the Lord. But the Pope warned: “We can walk as much as we want, we can build many things, but if we do not profess Jesus Christ, things go wrong. We may become a charitable NGO, but not the Church, the Bride of the Lord.” We should also know how to be reliable witnesses of the love of God in the venomous situations. The best way to honor their memory is to treasure the faith that they taught and pass it on to others as best we can.

“Whose sins you forgive, they will be forgiven them; whose sins you retain, they will be retained.”

 

మనిషిగా మారి మనుషులను దేవుళ్ళుగా చేయుటకు ... ఆది 14:18-20; 1 కొరింథీ 11:23-26; లూకా 9:11-17 (12 /C)

 

మనిషిగా మారి మనుషులను దేవుళ్ళుగా చేయుటకు ...

ఆది 14:18-20; 1 కొరింథీ 11:23-26; లూకా 9:11-17 (12 /C)

"మన ప్రభువు ఈ సంస్కారమును కడరాత్రి భోజనంలో స్థాపించాడు" (పునీత థామసు అక్వినాసు)

ఈ రోజు యేసు క్రీస్తు పరమ పవిత్ర శరీరరక్తముల అద్భుతమును మాతృ శ్రీసభతో కొనియాడుతున్నాము. ఒకప్పుడు, ఈ రోజును “కార్పస్ క్రిస్తి” అని పిలిచేవారు. ఇది లతీను భాష మాట. దిని అర్ధం "క్రీస్తు శరీరం".  బెల్జియం దేశంలో లీజు అను గ్రామానికి చెందిన ఒక నోర్బర్టైన్ మఠకన్యకకు కలిగిన భక్తిని ప్రస్పుటం చేస్తుంది ఈ పండుగ. ఆమె ధన్య జూలియాన గారు. ఈ పండుగ ఆమెకు రుణపడి ఉంది. ఆమె 1230 వ  సంవత్సరములో తొలిసారిగా దివ్య సత్ప్రసాద ఆరాధనా భక్తిని ప్రారంభించింది. ఆమె పట్టుదల ద్వారా 1264 వ సంవత్సరములో పోపు అర్బన్ 4, కథోలిక సమాజమంతా  ఈ భక్తిని పాటించాలని ఆదేశించాడు. ఈ సత్ప్రసాదవిందు మన విశ్వాసం గురించి మూడు కీలకమైన ఒప్పుదలలను సంగ్రహిస్తుంది. మొదటిగా, దేవుడు నిజమైన దేవుడు మరియు నిజమైన మనిషి. అయిన క్రీస్తు వ్యక్తిలో భౌతికంగా ఉన్నాడు (1 కొరింథీ 11:27). రెండవదిగా, దేవుడు క్రీస్తు ఆధ్యాత్మిక శరీరమైన తన జనుల సంఘంలో భాగమై అంత్య కాలం వరకు ఉంటాడు (మత్త 18:20). మూడవదిగా, రొట్టె ద్రాక్షారస రూపంలో దేవుని సాన్నిథ్యం మనకొరకు  బలిపీఠంపై సమర్పింపబడే దివ్య బలిపూజ ద్వారా మనందరికీ అందుబాటులో వున్నాడు.

భూమిపై తన పరిచర్య దినములలో, యేసు ఇలా అన్నాడు, “నేనే పరలోకం నుండి దిగి వచ్చిన జీవపు ఆహారమును. ఈ ఆహారమును భుజించువాడు శాశ్వతంగా జీవిస్తాడు. మరియు లోక జీవం కోసం నేను ఇచ్చే ఆహారం  నా మాంసం” (యోహాను 6:51). ప్రతీ దివ్య సత్ప్రసాద/ పూజ వేడుకలో రొట్టె క్రీస్తు శరీరంగానూ, ద్రాక్షారసం క్రీస్తు రక్తంగానూ మారుతుంది. దీనిని “ట్రాన్స్-సబ్-స్టాన్సీ-ఏయేషన్”  అనే వేదాంత మరియు సిద్ధాంతపరమైన పదంగా ఇంగ్లిష్ భాషన పిలుస్తారు. బలి పూజలో ఒక అభిషిక్త గరువు పరిశుద్ధాత్మదేవుని ప్రార్ధించడం ద్వారా ఈ పవిత్ర క్రియ జరుగుతుంది. రంగు రుచి కొలత మరియు రూపము మార్పుచెందకున్ననూ వానియందు ఇమిడియున్న స్వభావము మాత్రము రూపాంతరం చెందుతుంది. ఇది విశ్వాస రహస్యం. ఇలా చాలా ప్రదేశాలలో జరగిన అద్భుతములను – డి ఎన్ ఏ  పరీక్షల ద్వారా అవి నిజంగానే యేసు రక్తమాంసములని వాటికను నిరూపించింది. ఇటలీలోని లాంచి యానోలో జరిగిన అద్భుతం సమయం (730-750) నుండి భారతదేశంలోని కేరళలో జరిగిన నేటి అద్భుతం వరకు (2013), సత్ప్రసాద స్వరూపుడు యేసు ప్రతిరోజూ తన భక్తులను కలుస్తున్నాడు. మాతృ తిరుసభ జరుపుకొనే ప్రతీ పూజా/ దివ్య సత్ప్రసాద ఆరాధనలలో యేసు లోక సంరక్షణ కొరకు  ఒక ప్రత్యేక అర్పణగా తండ్రిదేవునకు తనను తాను సమర్పించుకుంటున్నాడు.

ప్రతీ దివ్య పూజలో మనము దివ్య సత్ప్రసాదమును స్వీకరించే ముందు,  గురువు పవిత్ర అతిధేయుడిని (అప్పమును)ఎత్తి పట్టుకొని, “ఇదిగో దేవుని గొర్రెపిల్ల! ఇదిగో లోక పాపాలను మోసుకొని పోవు దేవుని గొర్రెపిల్ల. ఈ గొర్రెపిల్ల విందుకు పిలువబడిన వారు ధన్యులు" (యోహాను 1: 29) అని చెబుతూ విశ్వాస ప్రకటన చేయమని మనల్ని ఆహ్వానిస్తాడు. అపుడు మనం, "ప్రభువా, మీరు నా ఇంట ప్రవేశించడానికి నేను అర్హుడిని కాదు, కానీ మీరు ఒక్క మాట మాత్రమే చెప్పండి, అప్పుడు నా ఆత్మ స్వస్థత పొందుతుంది" అని అంటాము. గురువు “ఇది దేవుని గొర్రెపిల్ల చిహ్నం” అని చెప్పడు. కానీ “ఇది దేవుని గొర్రెపిల్ల అని చెప్తాడు. ఈ దేవుని గొర్రెపిల్ల మన భారాలను మరియు బాధలను భరిస్తుంది, మన ప్రతి ఒక్కరిలో అంతర్లీనంగా సాన్నిద్గ్యం చేసుకొని ఉంటుంది.

కార్మెలు పర్వతంపై బాలు ప్రవక్తలతో జరిగిన నాటకీయ ఘర్షణ తర్వాత, యేలియా ప్రవక్త శారీరకంగానూ, భావోద్వేగపరంగానూ, మరియు ఆధ్యాత్మికంగానూ  అలసిపోయాడు. భయం మరియు నిరాశతో అతను అరణ్యంలోకి పారిపోయాడు. చచ్చిపోదామనుకున్నాడు. ఈ దుర్బల స్థితిలో, దేవుడు యేలియాను  తిట్టడు. తక్షణ చర్య కొరకు సంసిద్దకామన్నాడు. అందుకు ఆయన అతనికి రెండుసార్లు స్వర్గపు రొట్టె మరియు నీటితో తృప్తి పరచి, ఆపై సున్నితంగా, "నువ్వు తినకపోతే ప్రయాణం నీకు చాలా కష్టం" అని చెబుతాడు (1 రాజులు 19:7). నీవు యేలీయా వలే అలసిపోయావా? ముందున్న మార్గం చాలా భారం గానూ, కష్ట తరంగానూ ఉందని నీవు భావిస్తున్నావా? అప్పుడు ఆగి, దేవుడు చెప్పేది వినుము: "తినండి. త్రాగండి. విశ్రాంతి తీసుకోండి. నేను నిన్ను ఆదుకుంటాను."

“మరే ఇతర సంస్కారమునకు ఇంతకంటే గొప్ప స్వస్థత శక్తి లేదు" (పునీత థామసు అక్వినాసు)

Becoming man, He makes men gods Gen 14:18-20; 1 Cor 11:23-26; Lk 9:11-17 (12 /C)

 

Becoming man, He makes men gods

 

Gen 14:18-20; 1 Cor 11:23-26; Lk 9:11-17 (12 /C)

“Our Lord instituted this sacrament at the Last Supper” (St Thomas Aquinas)

 

Today is the Solemnity of the Most Holy Body and Blood of Christ. At one time, this day was called Corpus Christi. It is a Latin expression meaning “the Body of Christ.” The Feast owes its existence to Blessed Juliana of Liege, Belgium, who began devotion to the Blessed Sacrament around 1230. Largely through her insistence, Pope Urban 1V commanded its observance by the universal Church in 1264. The Feast encapsulates three crucial confessions about our Faith. _First, God became physically present in the person of Christ, who is both true God and true Man (1 Cor 11:27). Secondly, God continues to be present in his people as part of the mystical body of Christ in his Church until the end of time. And thirdly, the presence of God under the form of bread and wine is made available to us on the altar at Mass and preserved there for our nourishment and worship.

 

During his ministry on earth, Jesus said, “I am the living bread that came down from Heaven. Whoever eats of this bread will live forever, and the bread that I shall give is my flesh for the life of the world” (Jn 6:51). The bread into the flesh and the wine into the blood of Jesus in every celebration of the Eucharist. This is known by a theological and Doctrinal term called Transubstantiation. The substance of the species transforms while its components remain the same, as we see color, measure, and taste by the invocation of the Holy Spirit by an ordained priest. It is a mystery of faith. It happens in many places and has been proven by the Vatican. In every Eucharist celebrated by the Community, Jesus offers himself to the Father as a special offering for the reconciliation of the world. From the time of the miracle at Lantiano, Italy (730-750) to the miracle at Kerala, India (2013), the Eucharistic Savior meets his devotees every day.

 

At every Mass, immediately before we receive communion, the celebrant holds up the consecrated host and calls us to make a profession of faith that this is Jesus, saying, “Behold the Lamb of God!  Behold him who takes away the sins of the world. Blessed are those called to the supper of the Lamb” (Jn 1:29).  And we say, “Lord, I am not worthy that you should enter under my roof, but only say the word and my soul shall be healed” (Mt 8:8). The celebrant does not say that this is a symbol of the Lamb of God.  He says that this is the Lamb of God. This lamb of God bears our burdens and sufferings, being immanent in each of us.

 

After his dramatic confrontation with the prophets of Baal on Mount Carmel, Elijah is exhausted—physically, emotionally, and spiritually. He flees into the wilderness, overwhelmed by fear and despair. In this vulnerable state, God does not scold Elijah, nor does he demand immediate action. Instead, he feeds him twice with heavenly bread and water, and then gently tells him, “The journey is too much for you, unless you eat” (1 Kgs 19:7). Are you tired, like Elijah? Do you feel the road ahead is too long? Then pause, and listen to God saying: “Eat. Drink. Rest. I will sustain you.”

 

“No other sacrament has greater healing power” (St Thomas Aquinas)

THE GOSPEL ACCORDING TO LUKE “The Urgency of Today” in the Parables of Luke (Lesson 10 – June 18, 2025)

 

THE GOSPEL ACCORDING TO LUKE

 

“The Urgency of Today” in the Parables of Luke (Lesson 10 – June 18, 2025) 

“Salt is good, but if salt itself loses its taste……whoever has ears to hear ought to hear” (Lk 14:34-35)

 

Opening Prayer: “Father, open our hearts to Your Word. Let me not harden my heart today, but listen, repent, and receive your grace with urgency and joy.  We ask this through Chris Our Lord, Amen.”

 

Unique and powerful parables that reflect its theological emphases: compassion, reversal of fortunes, inclusiveness, and God’s mercy:

 

1. The Parable of the Sower (Lk 8:4 -15)  Receptivity to God's Word. Faith and perseverance

2. The Lost Sheep (Lk 15:1- 7)

3. The Lost Coin (Lk 15:8 - 10)

4. The Prodigal Son (Lk 15:11- 32)

5. The Good Samaritan (Lk 10:25- 37)

6. The Rich Fool (Luke 12:13 - 21) The danger of greed and false security

7. The Barren Fig Tree (Lk 13:6 - 9) The urgency of repentance A call to act now and not delay

8. The Pharisee and the Tax Collector (Lk 18:9 - 14) Humility vs. self-righteousness

9. The Persistent Widow - the Unjust Judge (Lk 18:1-8) Perseverance in prayer without losing heart

10. The Dishonest Manager (Lk 16:1 - 13) “You cannot serve both God and money”

11. The Rich Man and Lazarus (Luke 16:19 - 31) Accountability to heed God’s Word now

12. The Workers Waiting for the Master (Lk 12:35 - 40) Watch and be ready for Christ's coming

13. The Great Banquet (Lk 14:15- 24) God's kingdom opened to the humble and excluded

14. The Ten Minas (Lk 19:11 - 27) Faithfulness with entrusted gifts with accountability

 

What Does “Today” Mean Theologically in Luke’s Parables?

 

Aspect                                                              Explanation

 

Salvation is now                          God’s kingdom is present; his grace is immediately available.

 

Response must be immediate     No time for delay or indifference; the present moment is decisive.

 

Judgment is real                           Postponing repentance risks missing out on God’s offer.

 

Grace is urgent but limited         God’s patience is great, but not endless; fruit is expected soon.

 

Reversal can happen now           The lowly can be lifted, and the secure brought low—right now

Reflection and Application

 

 

“Today, if you hear his voice, do not harden your hearts” (Ps 95:7, 8 / Heb 3:7). What is it that hardens me Today

 

 

Is there any area in my life where God is saying, “Respond today”?

 

 

 

What does it mean for me to act on God’s Word now, not later?

 

 

 

How does Jesus challenge my spiritual delay?

 

 

 

 A commitment I make today:

 

 

 

A truth from one parable that personally moved ME….

 

 

 

Closing Prayer: “Father, You call Me not to delay, not to make excuses, not to live in spiritual slumber. Wake me up. Let me hear your voice today, and respond with faith, repentance, and joy. We ask this to grant us through Christ Our Lord, in the Holy Spirit. Amen.”

 

 

 

“Today, salvation has come to this (MY) house…” (Lk 19:9)

అందాన్ని సృష్టించిన అందాన్ని ప్రేమించండి సామె 8:22-31; రోమా 5:1-5; యోహాను 16:12-15 (సాధారణ 11/C)

 

 

అందాన్ని సృష్టించిన అందాన్ని ప్రేమించండి

సామె 8:22-31; రోమా 5:1-5; యోహాను 16:12-15 (సాధారణ 11/C)

“తండ్రి వాక్కు ద్వారా మరియు పరిశుద్ధాత్మలో సమస్తమును చేయును” పునీత అథనాసియస్

 

ఈ రోజు మనం అత్యంత పవిత్ర త్రిమూర్తులు త్రిత్వైక దేవుని పండుగను జరుపుకుంటున్నాము. ఇది దేవుని అంతర్గత జీవిత రహస్యాన్ని వెల్లడిస్తుంది. మన దేవుడు వ్యక్తిగత దేవుడు మాత్రమే కాదు,  తండ్రి, కుమార పరిశుద్ధాత్మ ముగ్గురు వ్యక్తులుగా ఉనికిలో ఉన్నవాడు. అదే సమయంలో ఒకే ఒక్క దేవుడై    ఉన్నాడని పవిత్ర గ్రంథం మనకు హామీ ఇస్తుంది. దీనికి మనం తార్కిక వివరణ ఇవ్వలేకపోయినా, కొంతవరకు దేవుని ఉనికిని అనుభవించడానికి మన విశ్వాసం మనకు వీలు కల్పిస్తుంది. 16 వ. బెనెడిక్టు  ఇలా అంటాడు, “ఆయన ఎవరో అని తెలుసుకోవడానికి దేవుడు చేసిన అద్భుతాల కోసం వెదకడం కాకుండా, ఆయన ఉనికి అందం, మంచితనం కోసం దేవుడిని స్తుతించమని నేటి అర్చనా విధానం మనల్ని ఆహ్వానిస్తుంది.” పునీత అగస్టీను తన “కన్ఫెషన్స్" అనే పుస్తకంలో ఈ రహస్యాన్ని ఇలా ప్రశ్నిస్తూ వివరిస్తాడు, “నేను నా దేవుడిని ప్రేమించినప్పుడు నేను ఏమి ప్రేమిస్తాను? భౌతిక సౌందర్యం లేదా తాత్కాలిక క్రమం యొక్క అందం కాదు; భూసంబంధమైన కాంతి యొక్క ప్రకాశం కాదు; సామరస్యం మరియు సంగితపు మధురమైన శ్రావ్యత కాదు; పువ్వులు, పరిమళ ద్రవ్యాలు మరియు సుగంధ ద్రవ్యాల సువాసన కాదు; మన్నా లేదా తేనె కాదు; శరీరం ఆలింగనం చేసుకోవడానికి ఇష్టపడే అవయవాలు కూడా కాదు. నేను నా దేవుడిని ప్రేమించినప్పుడు నేను ప్రేమించేది వీటిని కాదు. అయినప్పటికీ, నేను ఆయనను ప్రేమించినప్పుడు, నా అంతరంగంలో కొలువైయున్న అందమైన ప్రేమ కాంతిని మాత్రమె  నేను ప్రేమిస్తాను అనేది సర్వనిజం”.

ఈ రోజు మనం జరుపుకునే పరమ పవిత్ర త్రిత్వం కాలానికి మరియు మానవ తార్కికతకు అతీతమైనది. ఇది మన విశ్వాస రహస్యం. కాంతి కిరణాల కోసం చీకటిలో మాత్రమే మనం తడబడగలం. "ఇద్దరు అంటే సహవాసం, ముగ్గురు అంటే ఒక సమూహం" అనేది ఒక ప్రసిద్ధ నానుడి. సువార్తలలోని అలంకారిక భాష “మూడు” అనే మాట పరిపూర్ణ సమరూపతను సూచిస్తుంది. క్రీస్తు జీవితం నిరంతర త్రిమూర్తులను ప్రతిబింబిస్తుంది. బెత్లెహేంలోని యేసు జనన దృశ్యంలో యేసు, మరియ యోసేపులు అనే పవిత్ర కుటుంబపు ముగ్గురు వ్యక్తులు. పశువుల పాక వద్ద ముగ్గురు జ్ఞానులు. యేసు ఎదుర్కొన్న సైతాను మూడు శోధనలు. తప్పిపోయిన కుమారుని ఉపమానంలో మూడు పాత్రలు. మంచి సమరయుని ఉపమానంలో ముగ్గురు బాటసారుల ప్రవర్తన. విత్తువాని ఉపమానాలలో మూడు వేర్వేరు రకాల భూములు మూడు వేర్వేరు స్థాయిల పంటలు. యేసును తిరస్కరించిన పేతురుని మూడు సమయాలు. కల్వరికి వెళ్ళే మార్గంలో యేసు మూడు పర్యాయాలు బోర్ల పడిపోవడాలు. మరియు యేసు సిలువ వేయబడిన దృశ్యంలో ఇద్దరు దొంగల మధ్య క్రీస్తుగా కన్పించే ముగ్గురు వ్యక్తులు. ఈ “మూడు” అనే  సంఖ్య అర్ధం తరచుగా దైవిక సంపూర్ణత, ఒడంబడిక నిర్ధారణ, ఆధ్యాత్మిక పరివర్తన మరియు పునరుత్థానం మరియు విముక్తిని సూచించే పరమార్ధం.

అలెగ్జాండ్రియాకు చెందిన క్లెమెంట్ (క్రీ.శ. 150-215) ఇలా వ్రాశాడు: “ఎంత ఆశ్చర్యకరమైన రహస్యం! విశ్వానికి ఒకే తండ్రి, విశ్వానికి ఒకే లోగోస్ (వాక్కు), మరియు ఒకే పరిశుద్ధాత్మ. ప్రతిచోటా అన్నింటి యందు అన్ని వేళలా ఒకేలా ఉన్నారు. జ్ఞానమందును, సత్యమందును, రక్షణ ప్రణాళిక యందును ఒకే చిత్తమై యున్నారు. మువ్వురు కలిసి ప్రేమ సంపూర్ణతను సూచిస్తున్నారు”. తండ్రి పంపిన పరిశుద్ధాత్మ కుమారుడి నుండి జనిస్తుంది. “దేవుడు ప్రేమ”. తమ విశ్వాసుల పట్ల ఇది వారి మరువ రాని ప్రేమ. అదే ప్రేమలో మనం వారి త్రియేక దైవ స్వరూపంలో సృష్టించబడ్డాము. తండ్రి దేవుడు మనల్ని సృష్టించాడు, ఆయన ఏకైక కుమారుడు మనల్ని రక్షించాడు, పరిశుద్ధాత్మ మనల్ని నడిపిస్తూనే ఉన్నారు. అలాగునే మన సాక్షిభూతమైన జీవితాలు ఈ లోకంలో ఈ త్రిమూర్తులను ప్రతిబింబించాలి.  ఎల్లప్పుడూ తండ్రిలా సృజనాత్మకంగా మనం ఉండాలి. ఆయన కుమారుడిలా కరుణామయులుగా ఉండాలి.  పరిశుద్ధాత్మలాగా ఇతరుల సేవలో మన ప్రతిభను ఉపయోగించాలి. దేవుని రహస్యాన్ని మనలో ఉంచుకోవడానికి మరియు భూమిపై మన స్వంత స్వర్గపు "పౌరసత్వం" (ఫిలి 3:20) జరుపుకోవడానికి, మనం పవిత్ర త్రిమూర్తుల వక్షస్థలంలో నివసించాలని లియో ది గ్రేట్ వ్రాశాడు.

 

పిత పుత్ర పవిత్రాత్మ నామమున. ఆమేన్